Príslovia 31
1 Slova proroctví Lemuele krále, kterýmž vyučovala jej matka jeho.
Слова Лемуїла, царя Масси́, що ними навчала його його мати:
2 Co dím, synu můj, co, synu života mého? Co, řku, dím, synu slibů mých?
„Що, сину мій, і що, сину утро́би моєї, і що, сину обі́тниць моїх?
3 Nedávej ženám síly své, ani cest svých těm, kteréž k zahynutí přivodí krále.
Не давай жінкам сили своєї, ні доріг своїх для руйнува́льниць царів!
4 Ne králům, ó Lemueli, ne králům náleží píti víno, a ne pánům žádost nápoje opojného,
Не царя́м, Лемуїле, вино, не царям, і на́пій той п'янки́й не князя́м,
5 Aby pije, nezapomněl na ustanovení, a nezměnil pře všech lidí ssoužených.
щоб не впився він та не забув про Зако́на, і щоб не змінив для всіх гно́блених пра́ва!
6 Dejte nápoj opojný hynoucímu, a víno těm, kteříž jsou truchlivého ducha,
Дайте напо́ю п'янко́го тому, хто гине, а вина — гіркоду́хим:
7 Ať se napije, a zapomene na chudobu svou, a na trápení své nezpomíná více.
він вип'є й забуде за бідність свою, і му́ки своєї вже не пам'ята́тиме!
8 Otevři ústa svá za němého, v při všech oddaných k smrti,
Відкривай свої уста немо́ві, для суда́ всім нещасним.
9 Otevři, řku, ústa svá, suď spravedlivě, a veď při chudého a nuzného.
Відкрива́й свої уста, й суди справедливо, і правосу́ддя зроби для убогого та для нужде́нного.
10 Ženu statečnou kdo nalezne? Nebo daleko nad perly cena její.
Хто жінку чесно́тну зна́йде? а ціна її більша від пе́рел:
11 Dověřuje se jí srdce muže jejího; nebo tu kořistí nebude nedostatku.
довіря́є їй серце її чоловіка, і йому не забра́кне прибутку!
12 Dobře činí jemu a ne zle, po všecky dny života svého.
Вона чинить для нього добро, а не зло, по всі́ дні свого життя.
13 Hledá pilně vlny a lnu, a dělá šťastně rukama svýma.
Шукає вона вовни й льо́ну, і робить охоче своїми руками.
14 Jest podobná lodi kupecké, zdaleka přiváží pokrm svůj.
Вона, немов кораблі́ ті купе́цькі, здале́ка спроваджує хліб свій.
15 Kterážto velmi ráno vstávajíc, dává pokrm čeledi své, a podíl náležitý děvkám svým.
І встане вона ще вночі, і видасть для дому свого поживу, а поря́док служни́цям своїм.
16 Rozsuzuje pole, a ujímá je; z výdělku rukou svých štěpuje i vinici.
Про поле вона намишляла, і його набула́, із пло́ду долоней своїх засадила вона виноградинка.
17 Přepasuje silou bedra svá, a zsiluje ramena svá.
Вона підпері́зує силою сте́гна свої та зміцня́є раме́на свої.
18 Zakouší, jak jest užitečné zaměstknání její; ani v noci nehasne svíce její.
Вона розуміє, що добра робота її, і світильник її не пога́сне вночі.
19 Rukama svýma sahá k kuželi, a prsty svými drží vřeteno.
Вона ру́ки свої простя́гає до пря́дки, а долоні її верете́но тримають.
20 Ruku svou otvírá chudému, a ruce své vztahuje k nuznému.
Долоню свою відкриває для вбогого, а руки свої простягає до бідного.
21 Nebojí se za čeled svou v čas sněhu; nebo všecka čeled její obláčí se v roucho dvojnásobní.
Холоду в домі своїм не боїться вона, бо подвійно одя́гнений ввесь її дім.
22 Koberce dělá sobě z kmentu, a z zlatohlavu jest oděv její.
Килими́ поробила собі, віссо́н та кармази́н — убра́ння її.
23 Patrný jest v branách manžel její, když sedá s staršími země.
Чоловік її зна́ний при брамах, як сидить він із старшими краю.
24 Plátno drahé dělá, a prodává; též i pasy prodává kupci.
Тонку ту́ніку робить вона й продає, і купце́ві дає пояси́.
25 Síla a krása oděv její, nestará se o časy potomní.
Сила та пи́шність — одежа її, і сміється вона до прийде́щнього дня.
26 Ústa svá otvírá k moudrosti, a naučení dobrotivosti v jazyku jejím.
Свої уста вона відкриває на мудрість, і милости́ва наука їй на язиці́.
27 Spatřuje obcování čeledi své, a chleba zahálky nejí.
Доглядає вона ходи дому свого́, і хліба з ліни́вства не їсть.
28 Povstanouce synové její, blahoslaví ji; manžel její také chválí ji,
Устають її діти, і хвалять її, чоловік її — й він похваля́є її:
29 Říkaje: Mnohé ženy statečně sobě počínaly, ty pak převyšuješ je všecky.
„Багато було́ тих чесно́тних дочо́к, та ти їх усіх переви́щила!“
30 Oklamavatelná jest příjemnost a marná krása; žena, kteráž se bojí Hospodina, tať chválena bude.
Краса — то ома́на, а врода — марно́та, жінка ж богобоя́зна — вона буде хва́лена!
31 Dejtež takové z ovoce rukou jejích, a nechať ji chválí v branách skutkové její.
Дайте їй з плоду рук її, і нехай її вчи́нки її вихваляють при брамах!“
