Príslovia 30
1 Slova Agura, syna Jáke. Sepsání řečí muže toho k Itielovi, k Itielovi a Uchalovi.
Massalı Yake oğlu Agur'un sözleri: Bu adam şöyle diyor: “Yoruldum, ey Tanrım, yoruldum ve tükendim.
2 Jistě žeť jsem hloupější nad jiné, tak že rozumnosti člověka obecného nemám,
Gerçekten ben insanların en cahiliyim, Bende insan aklı yok.
3 Aniž jsem se naučil moudrosti, a umění svatých neumím.
Bilgeliği öğrenmedim, Kutsal Olan'a ilişkin bilgiden de yoksunum.
4 Kdo vstoupil v nebe, i sstoupil? Kdo sebral vítr do hrstí svých? Kdo shrnul vody v roucho své? Kdo upevnil všecky končiny země? Které jméno jeho, a jaké jméno syna jeho, víš-li?
Kim göklere çıkıp indi? Kim yeli avuçlarında topladı? Suları giysisiyle sarıp sarmalayan kim? Kim belirledi dünyanın sınırlarını? Adı nedir, oğlunun adı nedir, biliyorsan söyle!
5 Všeliká výmluvnost Boží přečištěná jest; onť jest štít doufajících v něho.
Tanrı'nın her sözü güvenilirdir, O kendisine sığınan herkese kalkandır.
6 Nepřidávej k slovům jeho, aby tě nekáral, a byl bys ve lži postižen.
O'nun sözüne bir şey katma, Yoksa seni azarlar, yalancı çıkarsın.
7 Dvou věcí žádám od tebe, neoslýchejž mne, prvé než umru:
Ey Tanrı, iki şey diledim senden: Ben ölmeden bunları esirgeme benden.
8 Marnost a slovo lživé vzdal ode mne, chudoby neb bohatství nedávej mi, živ mne pokrmem vedlé potřeby mé,
Sahtekârlığı, yalanı benden uzak tut, Bana ne yoksulluk ne de zenginlik ver; Payıma düşen ekmeği ver, yeter.
9 Abych snad nasycen jsa, tě nezapřel, a neřekl: Kdo jest Hospodin? a abych zchudna, nekradl, a nebral naprázdno jména Hospodina Boha svého.
Yoksa bolluktan, ‘Kimmiş RAB?’ diye seni yadsır, Ya da yoksulluktan çalar Ve Tanrım'ın adını lekelemiş olurum.
10 Nesoč na služebníka před pánem jeho, aťby nezlořečil, a ty abys nehřešil.
“Köleyi efendisine çekiştirme, Yoksa sana lanet eder, sen de suçlu çıkarsın.
11 Jest pokolení, kteréž otci svému zlořečí, a matce své nedobrořečí.
Öyleleri var ki, babalarına lanet eder, Annelerine değer vermezler.
12 Jest pokolení čisté samo u sebe, ačkoli od nečistot svých není obmyto.
Öyleleri var ki, kendilerini tertemiz sanırlar, Oysa kötülüklerinden arınmış değiller.
13 Jest pokolení, jehož vysoké jsou oči, a víčka jeho jsou vyzdvižená.
Öyleleri var ki, kendilerinden üstün kimse yok sanır, Herkese tepeden bakarlar.
14 Jest pokolení, jehož zubové jsou mečové, a třenovní zubové jeho nožové, k zžírání chudých na zemi a nuzných na světě.
Öyleleri var ki, dişleri kılıç, çeneleri bıçaktır, Mazlumlarla yoksulları yutup yeryüzünden yok ederler.
15 Pijavice má dvě dcery říkající: Dej, dej. Tři věci nebývají nasyceny, anobrž čtyry, kteréž nikdy neřeknou: Dosti:
Sülüğün iki kızı vardır, adları ‘Ver, ver’dir. Hiç doymayan üç şey, ‘Yeter’ demeyen dört şey vardır:
Ölüler diyarı, kısır rahim, Suya doymayan toprak ve ‘Yeter’ demeyen ateş. (Sheol h7585)
17 Oko, kteréž se posmívá otci, a pohrdá poslušenstvím matky, vyklubí krkavci potoční, aneb snědí je orličata.
Babasıyla alay edenin, annesinin sözünü hor görenin Gözünü vadideki kargalar oyacak; O akbabalara yem olacak.
18 Tři tyto věci skryty jsou přede mnou, nýbrž čtyry, kterýchž neznám:
Aklımın ermediği üç şey, Anlamadığım dört şey var:
19 Cesty orlice v povětří, cesty hada na skále, cesty lodí u prostřed moře, a cesty muže při panně.
Kartalın gökyüzünde, Yılanın kayada, Geminin denizde izlediği yol Ve erkeğin genç kızla tuttuğu yol.
20 Takováž jest cesta ženy cizoložné: Jí, a utře ústa svá, a dí: Nepáchala jsem nepravosti.
Zina eden kadının yolu da şöyledir: Yer, ağzını siler, Sonra da, ‘Suç işlemedim’ der.
21 Pode třmi věcmi pohybuje se země, anobrž pod čtyřmi, jichž nemůž snésti:
Yeryüzü üç şeyin altında sarsılır; Katlanamadığı dört şey vardır:
22 Pod služebníkem, když kraluje, a bláznem, když se nasytí chleba;
Kölenin kral olması, Budalanın doyması,
23 Pod omrzalou, když se vdá, a děvkou, když dědičkou bývá paní své.
Nefret edilen kadının evlenmesi Ve hizmetçinin hanımının yerine geçmesi.
24 Ètyry tyto věci jsou malé na zemi, a však jsou moudřejší nad mudrce:
“Dünyada dört küçük yaratık var ki, Çok bilgece davranırlar:
25 Mravenci, lid nesilný, kteříž však připravují v létě pokrm svůj;
Karıncalar güçlü olmayan bir topluluktur, Ama yiyeceklerini yazdan biriktirirler.
26 Králíkové, lid nesilný, kteříž však stavějí v skále dům svůj;
Kaya tavşanları da güçsüz bir topluluktur, Ama yuvalarını kaya kovuklarında yaparlar.
27 Krále nemají kobylky, a však vycházejí po houfích všecky;
Çekirgelerin kralı yoktur, Ama bölük bölük ilerlerler.
28 Pavouk rukama dělá, a bývá na palácích královských.
Kertenkele elle bile yakalanır, Ama kral saraylarında bulunur.
29 Tři tyto věci udatně vykračují, anobrž čtyry, kteréž zmužile chodí:
“Yürüyüşü gösterişli üç yaratık, Davranışı gösterişli dört yaratık var:
30 Lev nejsilnější mezi zvířaty, kterýž neustupuje před žádným;
Hayvanların en güçlüsü olan Ve hiçbir şeyin önünde pes etmeyen aslan,
31 Přepásaný na bedrách kůň neb kozel, a král, proti němuž žádný nepovstává.
Tazı, teke Ve ordusunun başındaki kral.
32 Jestliže jsi bláznil, vynášeje se, a myslil-lis zle, ruku na ústa polož.
“Eğer budala gibi kendini yücelttinse Ya da kötülük tasarladınsa, Dur ve düşün!
33 Kdo tluče smetanu, stlouká máslo, a stiskání nosu vyvodí krev, tak popouzení k hněvu vyvodí svár.
Çünkü nasıl sütü dövünce tereyağı, Burnu sıkınca kan çıkarsa, Öfkeyi kurcalayınca da kavga çıkar.”
