< Príslovia 26 >

1 Jako sníh v létě, a jako déšť ve žni, tak nepřipadá na blázna čest.
Якоже роса в жатву и якоже дождь в лете, тако несть безумному чести.
2 Jako vrabec přenáší se, a vlaštovice létá, tak zlořečení bez příčiny nedojde.
Якоже птицы отлетают и врабиеве, тако клятва суетная не найдет ни на когоже.
3 Bič na koně, uzda na osla, a kyj na hřbet blázna.
Якоже бичь коню и остен ослу, тако жезл языку законопреступну.
4 Neodpovídej bláznu podlé bláznovství jeho, abys i ty jemu nebyl podobný.
Не отвещай безумному по безумию его, да не подобен ему будеши:
5 Odpověz bláznu podlé bláznovství jeho, aby sám u sebe nebyl moudrý.
но отвещай безумному по безумию его, да не явится мудр у себе.
6 Jako by nohy osekal, bezpráví se dopouští ten, kdož svěřuje poselství bláznu.
От путий своих поношение творит, иже посла вестником безумным слово.
7 Jakož nejednostejní jsou hnátové kulhavého, tak řeč v ústech bláznů.
Отими шествие от глезн и законопреступление от уст безумных.
8 Jako vložiti kámen do praku, tak jest, když kdo ctí blázna.
Иже привязует камень в пращи, подобен есть дающему безумному славу.
9 Trn, kterýž se dostává do rukou opilého, jest přísloví v ústech bláznů.
Терния прозябают в руце пияницы, и порабощение в руце безумных.
10 Veliký pán stvořil všecko, a dává odplatu bláznu, i odměnu přestupníkům.
Многими волнуется всяка плоть безумных, сокрушается бо изступление их.
11 Jakož pes navracuje se k vývratku svému, tak blázen opětuje bláznovství své.
Якоже пес, егда возвратится на своя блевотины, и мерзок бывает, тако безумный своею злобою возвращься на свой грех. Есть стыд наводяй грех, и есть стыд слава и благодать.
12 Spatřil-li bys člověka, an jest moudrý sám u sebe, naděje o bláznu lepší jest než o takovém.
Видех мужа непщевавша себе мудра быти, упование же имать безумный паче его.
13 Říká lenoch: Lev lítý jest na cestě, lev jest v ulici.
Глаголет ленивый послан на путь: лев на путех, на стогнах же разбойницы.
14 Dvéře se obracejí na stežejích svých, a lenoch na lůži svém.
Якоже дверь обращается на пяте, тако ленивый на ложи своем.
15 Schovává lenivý ruku svou za ňadra; těžko mu vztáhnouti ji k ústům svým.
Скрыв ленивый руку в недро свое не возможет принести ко устом.
16 Moudřejší jest lenivý u sebe sám, nežli sedm odpovídajících s soudem.
Мудрейший себе ленивый является, паче во изюбилии износящаго весть.
17 Psa za uši lapá, kdož odcházeje, hněvá se ne v své při.
Якоже держай за ошиб пса, тако председателствуяй чуждему суду.
18 Jako nesmyslný vypouští jiskry a šípy smrtelné,
Якоже врачуемии мещут словеса на человеки, сретаяй же словом первый запнется:
19 Tak jest každý, kdož oklamává bližního, a říká: Zdaž jsem nežertoval?
тако вси коварствующии над своими други: егда же увидени будут, глаголют, яко играя содеях.
20 Když není drev, hasne oheň; tak když nebude klevetníka, utichne svár.
Во мнозех древех растет огнь: а идеже несть разгневляюща, умолкает свар.
21 Uhel mrtvý k roznícení, a drva k ohni, tak člověk svárlivý k roznícení svady.
Огнище углию, и дрова огневи: муж же клеветлив в мятеж свара.
22 Slova utrhače jako ubitých, ale však sstupují do vnitřností života.
Словеса ласкателей мягка: сия же ударяют в сокровища утроб.
23 Stříbrná trůska roztažená po střepě jsou rtové protivní a srdce zlé.
Сребро даемо с лестию, якоже скудель вменяемо: устне гладки сердце покрывают прискорбно.
24 Rty svými za jiného se staví ten, jenž nenávidí, ale u vnitřnosti své skládá lest.
Устнама вся обещавает плачай враг, в сердцы же содевает лесть.
25 Když se ochotný ukáže řečí svou, nevěř mu; nebo sedmera ohavnost jest v srdci jeho.
Аще тя молит враг велиим гласом, не веруй ему, седмь бо есть лукавствий в души его.
26 Přikrývána bývá nenávist chytře, ale zlost její zjevena bývá v shromáždění.
Таяй вражду составляет лесть: открывает же своя грехи благоразумный на сонмищих.
27 Kdo jámu kopá, do ní upadá, a kdo valí kámen, na něj se obrací.
Изрываяй яму искреннему впадется в ню: валяяй же камень на себе валит.
28 Èlověk jazyka ošemetného v nenávisti má ponížené, a ústy úlisnými způsobuje pád.
Язык лжив ненавидит истины, уста же непокровенна творят нестроение.

< Príslovia 26 >