Príslovia 26
1 Jako sníh v létě, a jako déšť ve žni, tak nepřipadá na blázna čest.
Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
2 Jako vrabec přenáší se, a vlaštovice létá, tak zlořečení bez příčiny nedojde.
Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
3 Bič na koně, uzda na osla, a kyj na hřbet blázna.
Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
4 Neodpovídej bláznu podlé bláznovství jeho, abys i ty jemu nebyl podobný.
Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
5 Odpověz bláznu podlé bláznovství jeho, aby sám u sebe nebyl moudrý.
Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
6 Jako by nohy osekal, bezpráví se dopouští ten, kdož svěřuje poselství bláznu.
Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
7 Jakož nejednostejní jsou hnátové kulhavého, tak řeč v ústech bláznů.
Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
8 Jako vložiti kámen do praku, tak jest, když kdo ctí blázna.
Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
9 Trn, kterýž se dostává do rukou opilého, jest přísloví v ústech bláznů.
Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
10 Veliký pán stvořil všecko, a dává odplatu bláznu, i odměnu přestupníkům.
Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
11 Jakož pes navracuje se k vývratku svému, tak blázen opětuje bláznovství své.
Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
12 Spatřil-li bys člověka, an jest moudrý sám u sebe, naděje o bláznu lepší jest než o takovém.
Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
13 Říká lenoch: Lev lítý jest na cestě, lev jest v ulici.
Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
14 Dvéře se obracejí na stežejích svých, a lenoch na lůži svém.
Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
15 Schovává lenivý ruku svou za ňadra; těžko mu vztáhnouti ji k ústům svým.
Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
16 Moudřejší jest lenivý u sebe sám, nežli sedm odpovídajících s soudem.
Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
17 Psa za uši lapá, kdož odcházeje, hněvá se ne v své při.
Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
18 Jako nesmyslný vypouští jiskry a šípy smrtelné,
Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
19 Tak jest každý, kdož oklamává bližního, a říká: Zdaž jsem nežertoval?
Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
20 Když není drev, hasne oheň; tak když nebude klevetníka, utichne svár.
Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
21 Uhel mrtvý k roznícení, a drva k ohni, tak člověk svárlivý k roznícení svady.
Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
22 Slova utrhače jako ubitých, ale však sstupují do vnitřností života.
Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
23 Stříbrná trůska roztažená po střepě jsou rtové protivní a srdce zlé.
Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
24 Rty svými za jiného se staví ten, jenž nenávidí, ale u vnitřnosti své skládá lest.
Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
25 Když se ochotný ukáže řečí svou, nevěř mu; nebo sedmera ohavnost jest v srdci jeho.
Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
26 Přikrývána bývá nenávist chytře, ale zlost její zjevena bývá v shromáždění.
Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
27 Kdo jámu kopá, do ní upadá, a kdo valí kámen, na něj se obrací.
Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
28 Èlověk jazyka ošemetného v nenávisti má ponížené, a ústy úlisnými způsobuje pád.
Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
