Príslovia 20
1 Víno činí posměvače, a nápoj opojný nepokojného; pročež každý, kdož se kochá v něm, nebývá moudrý.
Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.
2 Hrůza královská jako řvání mladého lva; kdož ho rozhněvá, hřeší proti životu svému.
Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.
3 Přestati od sváru jest to každému ku poctivosti, ale kdožkoli se do nich zapletá, blázen jest.
Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.
4 Lenoch neoře pro zimu, pročež žebrati bude ve žni, ale nadarmo.
Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.
5 Rada v srdci muže voda hluboká, muž však rozumný dosáhne jí.
Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej.
6 Větší díl lidí honosí se účinností svou, ale v pravdě takového kdo nalezne?
Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?
7 Spravedlivý ustavičně chodí v upřímnosti své; blažení synové jeho po něm.
Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.
8 Král sedě na soudné stolici, rozhání očima svýma všecko zlé.
Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.
9 Kdo může říci: Očistil jsem srdce své? Èist jsem od hříchu svého?
Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?
10 Závaží rozdílná a míra rozdílná, obé to ohavností jest Hospodinu.
Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.
11 Po skutcích svých poznáno bývá také i pachole, jest-li upřímé a pravé dílo jeho.
Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.
12 Ucho, kteréž slyší, a oko, kteréž vidí, obé to učinil Hospodin.
Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.
13 Nemiluj snu, abys nezchudl, otevři oči své, a nasytíš se chlebem.
Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.
14 Zlé, zlé, říká ten, kdož kupuje, a odejda, tedy se chlubí.
Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.
15 Zlato a množství perel, a nejdražší klínot jsou rtové umělí.
Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.
16 Vezmi roucho toho, kterýž slíbil za cizího, a kdo za cizozemku, základ jeho.
Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.
17 Chutný jest někomu chléb falše, ale potom ústa jeho pískem naplněna bývají.
Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.
18 Myšlení radou upevňuj, a s opatrnou radou veď boj.
Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.
19 Kdo vynáší tajnost, chodí neupřímě, pročež k lahodícímu rty svými nepřiměšuj se.
Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.
20 Kdo zlořečí otci svému neb matce své, zhasne svíce jeho v temných mrákotách.
Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.
21 Dědictví rychle z počátku nabytému naposledy nebývá dobrořečeno,
Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.
22 Neříkej: Odplatím se zlým; očekávej na Hospodina, a vysvobodí tě.
Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.
23 Ohavností jsou Hospodinu závaží rozdílná, a váhy falešné neoblibuje.
Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.
24 Od Hospodina jsou krokové muže, ale člověk jak vyrozumívá cestě jeho?
Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?
25 Osídlo jest člověku pohltiti věc posvěcenou, a po slibu zase toho vyhledávati.
Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.
26 Král moudrý rozptyluje bezbožné, a uvodí na ně pomstu.
Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.
27 Duše člověka jest svíce Hospodinova, kteráž zpytuje všecky vnitřnosti srdečné.
Dusza ludzka jest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.
28 Milosrdenství a pravda ostříhají krále, a milosrdenstvím podpírá se trůn jeho.
Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.
29 Ozdoba mládenců jest síla jejich, a okrasa starců šediny.
Ozdoba młodzieńców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.
30 Modřiny ran jsou lékařství při zlém, a bití vnitřnostem života.
Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.
