Príslovia 2
1 Synu můj, přijmeš-li slova má, a přikázaní má schováš-li u sebe;
Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
2 Nastavíš-li moudrosti ucha svého, a nakloníš-li srdce svého k opatrnosti;
ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
3 Ovšem, jestliže na rozumnost zavoláš, a na opatrnost zvoláš-li;
και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
4 Budeš-li jí hledati jako stříbra, a jako pokladů pilně vyhledávati jí:
εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
5 Tehdy porozumíš bázni Hospodinově, a známosti Boží nabudeš;
τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
6 Nebo Hospodin dává moudrost, z úst jeho umění a opatrnost.
Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
7 Chová upřímým dlouhověkosti, pavézou jest chodícím v sprostnosti,
Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
8 Ostříhaje stezek soudu; on cesty svatých svých ostříhá.
υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
9 Tehdy porozumíš spravedlnosti a soudu, a upřímosti i všeliké cestě dobré,
Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
10 Když vejde moudrost v srdce tvé, a umění duši tvé se zalíbí.
Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
11 Prozřetelnost ostříhati bude tebe, a opatrnost zachová tě,
ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
12 Vysvobozujíc tě od cesty zlé, a od lidí mluvících věci převrácené,
διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
13 Kteříž opouštějí stezky přímé, aby chodili po cestách tmavých,
οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
14 Kteříž se veselí ze zlého činění, plésají v převrácenostech nejhorších,
οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
15 Jejichž stezky křivolaké jsou, anobrž zmotaní jsou na cestách svých;
των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
16 Vysvobozujíc tě i od ženy postranní, od cizí, kteráž řečmi svými lahodí,
διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
17 Kteráž opouští vůdce mladosti své, a na smlouvu Boha svého se zapomíná;
ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
18 K smrti se zajisté nachyluje dům její, a k mrtvým stezky její;
Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
19 Kteřížkoli vcházejí k ní, nenavracují se zase, aniž trefují na cestu života;
πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
20 Abys chodil po cestě dobrých, a stezek spravedlivých abys ostříhal.
διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
21 Nebo upřímí bydliti budou v zemi, a pobožní zůstanou v ní;
Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
22 Bezbožní pak z země vyťati budou, a přestupníci vykořeněni budou z ní.
Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
