Príslovia 19
1 Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
2 Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
3 Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
4 Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
5 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
6 Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
7 Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
8 Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
9 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
10 Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
11 Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
12 Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
13 Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
14 Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
15 Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
16 Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
17 Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
18 Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
19 Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
20 Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
21 Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
22 Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
23 Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
24 Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
25 Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
26 Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
27 Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
28 Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
29 Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
