Príslovia 19
1 Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
Beter een arme, die onberispelijk wandelt, Dan een rijke, die verkeerde wegen gaat.
2 Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
Zonder verstand deugt zelfs de ijver niet; Wie te haastig loopt, doet een misstap.
3 Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
Door zijn dwaasheid komt de mens op het verkeerde pad, Maar hij zelf wijt het aan Jahweh!
4 Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
Rijkdom maakt vele vrienden, Een arme raakt zijn vrienden kwijt.
5 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
Een onbetrouwbaar getuige blijft niet ongestraft; Wie leugens verspreidt, zal niet ontkomen.
6 Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
Velen dingen naar de gunst van een voorname; Wie geschenken geeft, heeft allen tot vriend.
7 Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
Als een arme al door zijn broers wordt gehaat, Hoever zullen zijn vrienden zich dan van hem terugtrekken! Wie te veel spreekt, wordt een meester in de boosheid; Wie woorden najaagt, ontkomt niet.
8 Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
Wie verstand verwerft, heeft zichzelven lief; Wie inzicht bewaart, zal het goede ondervinden.
9 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
Een onbetrouwbaar getuige blijft niet ongestraft; Wie leugens verspreidt, zal omkomen.
10 Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
Weelde staat een dwaas evenmin, Als een knecht het heersen over vorsten.
11 Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
Wijsheid maakt den mens lankmoedig; Hij gaat er groot op, een misstap te vergeven.
12 Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
Een toornig koning brult als een leeuw, Maar als dauw op het groen is zijn gunst.
13 Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
Een dwaas kind is een ramp voor zijn vader, Het getwist van een vrouw een gestadig druppelend lek.
14 Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
Huis en have worden van vader geërfd, Maar een verstandige vrouw komt van Jahweh.
15 Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
Luiheid verwekt een diepe slaap, Een trage geest moet honger lijden.
16 Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
Wie de geboden in acht neemt, behoedt zichzelf; Wie niet past op zijn wandel, zal sterven.
17 Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
Wie goed is voor een arme, leent aan Jahweh; Hij zal hem zijn weldaad vergelden.
18 Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
Tuchtig uw kind, zo lang er nog hoop is; Maar laat u niet vervoeren tot toorn.
19 Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
Een driftig mens zal moeten boeten; Wilt ge hem helpen, ge maakt het nog erger.
20 Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
Luister naar raad, en neem vermaning aan, Opdat ge tenslotte wijs moogt zijn.
21 Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
Vele plannen gaan er om in den mens, Maar het besluit van Jahweh, dàt komt tot stand.
22 Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
Goedheid strekt den mens tot gewin, Beter arm te zijn dan wreed
23 Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
Het ontzag voor Jahweh leidt ten leven; Men rust dan tevreden, niet door rampen bezocht.
24 Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
Als een luiaard zijn hand in de schotel heeft gestoken, Brengt hij haar nog niet eens naar de mond.
25 Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
Slaat ge een spotter, dan wordt de onervarene wijs; Vermaant ge een verstandig mens, hij leert er nog uit.
26 Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
Wie zijn vader mishandelt, zijn moeder verjaagt, Is een kind, dat beschaamt en te schande maakt.
27 Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
Mijn zoon, houdt ge op, naar vermaning te luisteren, Dan dwaalt ge af van verstandige taal.
28 Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
Een kwaadwillige getuige spot met het recht, De mond der bozen stort onrecht uit.
29 Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
Voor de spotters liggen roeden gereed, En slagen voor de rug van de dwazen.
