Príslovia 17
1 Lepší jest kus chleba suchého s pokojem, nežli dům plný nabitých hovad s svárem.
Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem.
2 Služebník rozumný panovati bude nad synem, kterýž jest k hanbě, a mezi bratřími děliti bude dědictví.
Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo.
3 Teglík stříbra a pec zlata zkušuje, ale srdcí Hospodin.
Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza.
4 Zlý člověk pozoruje řečí nepravých, a lhář poslouchá jazyka převráceného.
Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego.
5 Kdo se posmívá chudému, útržku činí Učiniteli jeho; a kdo se z bídy raduje, nebude bez pomsty.
Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty.
6 Koruna starců jsou vnukové, a ozdoba synů otcové jejich.
Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich.
7 Nesluší na blázna řeči znamenité, ovšem na kníže řeč lživá.
Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe.
8 Jako kámen drahý, tak bývá vzácný dar před očima toho, kdož jej béře; k čemukoli směřuje, daří se jemu.
Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się.
9 Kdo přikrývá přestoupení, hledá lásky; ale kdo obnovuje věc, rozlučuje přátely.
Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół.
10 Více se chápá rozumného jedno domluvení, nežli by blázna stokrát ubil.
Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego.
11 Zpurný toliko zlého hledá, pročež přísný posel na něj poslán bývá.
Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany.
12 Lépe člověku potkati se s nedvědicí osiřalou, nežli s bláznem v bláznovství jeho.
Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego.
13 Kdo odplacuje zlým za dobré, neodejdeť zlé z domu jeho.
Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.
14 Začátek svady jest, jako když kdo protrhuje vodu; protož prvé než by se zsilil svár, přestaň.
Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.
15 Kdož ospravedlňuje nepravého, i kdož odsuzuje spravedlivého, ohavností jsou Hospodinu oba jednostejně.
Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu.
16 K čemu jest zboží v ruce blázna, když k nabytí moudrosti rozumu nemá?
Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?
17 Všelikého času miluje, kdož jest přítelem, a bratr v ssoužení ukáže se.
Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.
18 Èlověk bláznivý ruku dávaje, činí slib před přítelem svým.
Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego.
19 Kdož miluje svadu, miluje hřích; a kdo vyvyšuje ústa svá, hledá potření.
Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku.
20 Převrácené srdce nenalézá toho, což jest dobrého; a kdož má vrtký jazyk, upadá v těžkost.
Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe.
21 Kdo zplodil blázna, k zámutku svému zplodil jej, aniž se bude radovati otec nemoudrého.
Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.
22 Srdce veselé očerstvuje jako lékařství, ale duch zkormoucený vysušuje kosti.
Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.
23 Bezbožný tajně béře dar, aby převrátil stezky soudu.
Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu.
24 Na oblíčeji rozumného vidí se moudrost, ale oči blázna těkají až na konec země.
Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi.
25 K žalosti jest otci svému syn blázen, a k hořkosti rodičce své.
Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.
26 Jistě že pokutovati spravedlivého není dobré, tolikéž, aby knížata bíti měli pro upřímost.
Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli.
27 Zdržuje řeči své muž umělý; drahého ducha jest muž rozumný.
Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.
28 Také i blázen, mlče, za moudrého jmín bývá, a zacpávaje rty své, za rozumného.
Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.
