Príslovia 16
1 Při člověku bývá spořádání myšlení, ale od Hospodina jest řeč jazyka.
Заміри серця належать люди́ні, та від Господа — відповідь язика.
2 Všecky cesty člověka čisté se jemu zdají, ale kterýž zpytuje duchy, Hospodin jest.
Всі дороги люди́ни чисті в очах її, та зважує душі Господь.
3 Uval na Hospodina činy své, a budou upevněna předsevzetí tvá.
Поклади свої чи́ни на Господа, і будуть поста́влені міцно думки́ твої.
4 Hospodin všecko učinil pro sebe samého, také i bezbožného ke dni zlému.
Все Господь учинив ради ці́лей Своїх, — і безбожного на днину зла.
5 Ohavností jest Hospodinu každý pyšného srdce; by sobě na pomoc i jiné přivzal, neujde pomsty.
Оги́да для Господа всякий бундю́чний, — ручу́ся: не буде такий без вини!
6 Milosrdenstvím a pravdou očištěna bývá nepravost, a v bázni Hospodinově uchází se zlého.
Провина вику́плюється через милість та правду, і страх Господній відво́дить від злого.
7 Když se líbí Hospodinu cesty člověka, také i nepřátely jeho spokojuje k němu.
Як дороги люди́ни Господь уподо́бає, то й її ворогів Він зами́рює з нею.
8 Lepší jest maličko s spravedlností, než množství důchodů nespravedlivých.
Ліпше мале справедливе, аніж великі прибу́тки з безпра́в'я.
9 Srdce člověka přemýšlí o cestě své, ale Hospodin spravuje kroky jeho.
Розум люди́ни обдумує путь її, але кроки її наставля́є Госпо́дь.
10 Rozhodnutí jest ve rtech královských, v soudu neuchylují se ústa jeho.
Виріша́льне слово в царя на губа́х, тому в су́ді уста́ його не спроневі́ряться.
11 Váha a závaží jsou úsudek Hospodinův, a všecka závaží v pytlíku jeho nařízení.
Вага й ша́льки правдиві — від Господа, все каміння ваго́ве в торби́нці — то ді́ло Його.
12 Ohavností jest králům činiti bezbožně; nebo spravedlností upevňován bývá trůn.
Чинити безбожне — оги́да царям, бо трон змі́цнюється справедливістю.
13 Rtové spravedliví líbezní jsou králům, a ty, kteříž upřímě mluví, milují.
Уподо́ба царя́м — губи пра́ведности, і він любить того, хто правдиве говорить.
14 Rozhněvání královo jistý posel smrti, ale muž moudrý ukrotí je.
Гнів царя — вісник смерти, та мудра люди́на злагі́днить його́.
15 V jasné tváři královské jest život, a přívětivost jeho jako oblak s deštěm jarním.
У світлі царсько́го обличчя — життя, а його уподо́ба — мов хмара доще́ва весною.
16 Mnohem lépe jest nabyti moudrosti než zlata nejčistšího, a nabyti rozumnosti lépe než stříbra.
Набува́ння премудрости — як же це ліпше від золота, набува́ння ж розуму — добірні́ше від срі́бла!
17 Cesta upřímých jest odstoupiti od zlého; ostříhá duše své ten, kdož ostříhá cesty své.
Путь справедливих — ухиля́тись від зла; хто дорогу свою береже, той душу свою охоро́нює.
18 Před setřením bývá pýcha, a před pádem pozdvižení ducha.
Перед загибіллю гордість буває, а перед упа́дком — бундю́чність.
19 Lépe jest poníženého duchu býti s pokornými, než děliti kořist s pyšnými.
Ліпше бути покі́рливим із ла́гідними, ніж здо́бич ділити з бундю́чними.
20 Ten, kdož pozoruje slova, nalézá dobré; a kdož doufá v Hospodina, blahoslavený jest.
Хто вважає на слово, той зна́йде добро, хто ж надію складає на Господа — буде блаженний.
21 Ten, kdož jest moudrého srdce, slove rozumný, a sladkost rtů přidává naučení.
Мудросердого кличуть „розумний“, а со́лодощ уст прибавляє науки.
22 Rozumnost těm, kdož ji mají, jest pramen života, ale umění bláznů jest bláznovství.
Розум — джерело життя власнико́ві його, а карта́ння безумних — глупо́та.
23 Srdce moudrého rozumně spravuje ústa svá, tak že rty svými přidává naučení.
Серце мудрого чинить розумними уста його, і на уста його прибавляє навча́ння.
24 Plást medu jsou řeči utěšené, sladkost duši, a lékařství kostem.
Приємні слова́ — щільнико́вий то мед, солодкий душі й лік на кості.
25 Cesta zdá se přímá člověku, ale dokonání její jistá cesta smrti.
Буває, дорога люди́ні здається просто́ю, та кінець її — стежка до смерти.
26 Èlověk pracovitý pracuje sobě, nebo ponoukají ho ústa jeho.
Люди́на трудя́ща працює для себе, бо до того примушує рот її.
27 Muž nešlechetný vykopává zlé, v jehožto rtech jako oheň spalující.
Нікчемна люди́на копає лихе, а на у́стах її — як палю́чий огонь.
28 Muž převrácený rozsívá sváry, a klevetník rozlučuje přátely.
Лукава людина сварки́ розсіває, а обмо́вник розді́лює дру́зів.
29 Muž ukrutný přeluzuje bližního svého, a uvodí jej na cestu nedobrou.
Насильник підмо́влює друга свого, і провадить його по недобрій дорозі.
30 Zamhuřuje oči své, smýšleje věci převrácené, a zmítaje pysky svými, vykonává zlé.
Хто прижму́рює очі свої, той круті́йства виду́мує, хто губами знаки подає, той виконує зло.
31 Koruna ozdobná jsou šediny na cestě spravedlnosti se nalézající.
Сиви́зна — то пишна корона, знахо́дять її на дорозі праведности.
32 Lepší jest zpozdilý k hněvu než silný rek, a kdož panuje nad myslí svou nežli ten, kterýž dobyl města.
Ліпший від силача́, хто не скорий до гніву, хто ж панує над собою самим, ліпший від завойо́вника міста.
33 Do klínu umítán bývá los, ale od Hospodina všecko řízení jeho.
За пазуху жереб вкладається, та ввесь його ви́рок — від Господа.
