Príslovia 14
1 Moudrá žena vzdělává dům svůj, bláznice pak rukama svýma boří jej.
知恵はその家を建て、愚かさは自分の手でそれをこわす。
2 Kdo chodí v upřímnosti své, bojí se Hospodina, ale převrácený v cestách svých pohrdá jím.
まっすぐに歩む者は主を恐れる、曲って歩む者は主を侮る。
3 V ústech blázna jest hůl pýchy, rtové pak moudrých ostříhají jich.
愚かな者の言葉は自分の背にむちを当てる、知恵ある者のくちびるはその身を守る。
4 Když není volů, prázdné jsou jesle, ale hojná úroda jest v síle volů.
牛がなければ穀物はない、牛の力によって農作物は多くなる。
5 Svědek věrný neklamá, ale svědek falešný mluví lež.
真実な証人はうそをいわない、偽りの証人はうそをつく。
6 Hledá posměvač moudrosti, a nenalézá, rozumnému pak umění snadné jest.
あざける者は知恵を求めても得られない、さとき者は知識を得ることがたやすい。
7 Odejdi od muže bláznivého, když neseznáš při něm rtů umění.
愚かな者の前を離れ去れ、そこには知識の言葉がないからである。
8 Moudrost opatrného jest, aby rozuměl cestě své, bláznovství pak bláznů ke lsti.
さとき者の知恵は自分の道をわきまえることにあり、愚かな者の愚かは、欺くことにある。
9 Blázen přikrývá hřích, ale mezi upřímými dobrá vůle.
神は悪しき者をあざけられる、正しい者は、その恵みを受ける。
10 Srdce ví o hořkosti duše své, a k veselí jeho nepřimísí se cizí.
心の苦しみは心みずからが知る、その喜びには他人はあずからない。
11 Dům bezbožných vyhlazen bude, ale stánek upřímých zkvetne.
悪しき者の家は滅ぼされ、正しい者の幕屋は栄える。
12 Cesta zdá se přímá člověku, a však dokonání její jest cesta k smrti.
人が見て自ら正しいとする道でも、その終りはついに死に至る道となるものがある。
13 Také i v smíchu bolí srdce, a cíl veselí jest zámutek.
笑う時にも心に悲しみがあり、喜びのはてに憂いがある。
14 Cestami svými nasytí se převrácený srdcem, ale muž dobrý štítí se jeho.
心のもとれる者はそのしわざの実を刈り取り、善良な人もまたその行いの実を刈り取る。
15 Hloupý věří každému slovu, ale opatrný šetří kroku svého.
思慮のない者はすべてのことを信じる、さとき者は自分の歩みを慎む。
16 Moudrý bojí se a odstupuje od zlého, ale blázen dotře a smělý jest.
知恵ある者は用心ぶかく、悪を離れる、愚かな者は高ぶって用心しない。
17 Náhlý se dopouští bláznovství, a muž myšlení zlých v nenávisti bývá.
怒りやすい者は愚かなことを行い、賢い者は忍耐強い。
18 Dědičně vládnou hlupci bláznovstvím, ale opatrní bývají korunováni uměním.
思慮のない者は愚かなことを自分のものとする、さとき者は知識をもって冠とする。
19 Sklánějí se zlí před dobrými, a bezbožní u bran spravedlivého.
悪人は善人の前にひれ伏し、悪しき者は正しい者の門にひれ伏す。
20 Také i příteli svému v nenávisti bývá chudý, ale milovníci bohatého mnozí jsou.
貧しい者はその隣にさえも憎まれる、しかし富める者は多くの友をもつ。
21 Pohrdá bližním svým hříšník, ale kdož se slitovává nad chudými, blahoslavený jest.
隣り人を卑しめる者は罪びとである、貧しい人をあわれむ者はさいわいである。
22 Zajisté žeť bloudí, kteříž ukládají zlé; ale milosrdenství a pravda těm, kteříž smýšlejí dobré.
悪を計る者はおのれを誤るではないか、善を計る者にはいつくしみと、まこととがある。
23 Všeliké práce bývá zisk, ale slovo rtů jest jen k nouzi.
すべての勤労には利益がある、しかし口先だけの言葉は貧乏をきたらせるだけだ。
24 Koruna moudrých jest bohatství jejich, bláznovství pak bláznivých bláznovstvím.
知恵ある者の冠はその知恵である、愚かな者の花の冠はただ愚かさである。
25 Vysvobozuje duše svědek pravdomluvný, ale lstivý mluví lež.
まことの証人は人の命を救う、偽りを吐く者は裏切者である。
26 V bázni Hospodinově jestiť doufání silné, kterýž synům svým útočištěm bude.
主を恐れることによって人は安心を得、その子らはのがれ場を得る。
27 Bázeň Hospodinova jest pramen života, k vyhýbání se osídlům smrti.
主を恐れることは命の泉である、人を死のわなからのがれさせる。
28 Ve množství lidu jest sláva krále, ale v nedostatku lidu zahynutí vůdce.
王の栄えは民の多いことにあり、君の滅びは民を失うことにある。
29 Zpozdilý k hněvu hojně má rozumu, ale náhlý pronáší bláznovství.
怒りをおそくする者は大いなる悟りがあり、気の短い者は愚かさをあらわす。
30 Život těla jest srdce zdravé, ale hnis v kostech jest závist.
穏やかな心は身の命である、しかし興奮は骨を腐らせる。
31 Kdo utiská chudého, útržku činí Učiniteli jeho; ale ctí jej, kdož se slitovává nad chudým.
貧しい者をしえたげる者はその造り主を侮る、乏しい者をあわれむ者は、主をうやまう。
32 Pro zlost svou odstrčen bývá bezbožný, ale naději má i při smrti své spravedlivý.
悪しき者はその悪しき行いによって滅ぼされ、正しい者はその正しきによって、のがれ場を得る。
33 V srdci rozumného odpočívá moudrost, co pak jest u vnitřnosti bláznů, nezatají se.
知恵はさとき者の心にとどまり、愚かな者の心に知られない。
34 Spravedlnost zvyšuje národ, ale hřích jest ku pohanění národům.
正義は国を高くし、罪は民をはずかしめる。
35 Laskav bývá král na služebníka rozumného, ale hněviv na toho, kterýž hanbu činí.
賢いしもべは王の恵みをうけ、恥をきたらす者はその怒りにあう。
