Príslovia 13
1 Syn moudrý přijímá cvičení otcovo, ale posměvač neposlouchá domlouvání.
Син мудрий приймає карта́ння від батька, а насмішник доко́ру не слухає.
2 Z ovoce úst každý jísti bude dobré, ale duše převrácených nátisky.
З плоду уст чоловік споживає добро́, а жадо́ба зрадливих — наси́льство.
3 Kdo ostříhá úst svých, ostříhá duše své; kdo rozdírá rty své, setření na něj přijde.
Хто уста свої стереже́, той душу свою береже́, а хто гу́би свої розпуска́є, — на того поги́біль.
4 Žádá, a nic nemá duše lenivého, duše pak pracovitých zbohatne.
Пожадає душа лінюха́, та даре́мно, душа ж роботя́щих наси́титься.
5 Slova lživého nenávidí spravedlivý, bezbožníka pak v ošklivost uvodí a zahanbuje.
Нена́видить праведний слово брехливе, безбожний же чинить лихе, і себе засоро́млює.
6 Spravedlnost ostříhá přímě chodícího po cestě, bezbožnost pak vyvrací hříšníka.
Праведність оберігає невинного на дорозі його, а безбожність погу́блює грішника.
7 Někdo bohatým se dělaje, nemá nic: zase někdo dělaje se chudým, má však statku mnoho.
Дехто вдає багача́, хоч нічо́го не має, а дехто вдає бідака́, хоч маєток великий у нього.
8 Výplata života člověku jest bohatství jeho, ale chudý neslyší domlouvání.
Викуп за душу люди́ни — багатство її, а вбогий й доко́ру не чує.
9 Světlo spravedlivých rozsvětluje se, svíce pak bezbožných zhasne.
Світло праведних ве́село світить, а світильник безбожних пога́сне.
10 Samou toliko pýchou působí člověk svár, ale při těch, jenž užívají rady, jest moudrost.
Тільки сварка пихо́ю зчиня́ється, а мудрість із тими, хто ра́диться.
11 Statek zle dobytý umenšovati se bude, kdož pak shromažďuje rukou, přivětší ho.
Багатство, заско́ро здобуте, — поме́ншується, хто ж збирає пома́лу — примно́жує.
12 Očekávání dlouhé zemdlívá srdce, ale žádost splněná jest strom života.
Задовга надія — неду́га для серця, а бажа́ння, що спо́внюється, — це дерево життя.
13 Kdož pohrdá slovem Božím, sám sobě škodí; ale kdož se bojí přikázaní, odplaceno mu bude.
Хто пого́рджує словом Господнім, той шкодить собі, хто ж страх має до заповіді, тому надолу́житься.
14 Naučení moudrého jest pramen života, k vyhýbání se osídlům smrti.
Наука премудрого — крини́ця життя, щоб віддали́тися від пасток сме́рти.
15 Rozum dobrý dává milost, cesta pak převrácených jest tvrdá.
Добрий розум прино́сить приємність, а дорога зрадли́вих — погу́ба для них.
16 Každý důmyslný dělá uměle, ale blázen rozprostírá bláznovství.
Кожен розумний за мудрістю робить, а безу́мний глупо́ту показує.
17 Posel bezbožný upadá v neštěstí, jednatel pak věrný jest lékařství.
Безбожний посо́л у нещастя впаде́, а вірний посол — немов лік.
18 Chudoba a lehkost potká toho, jenž se vytahuje z kázně; ale kdož ostříhá naučení, zveleben bude.
Хто ламає поу́ку — убозтво та га́ньба тому́, а хто береже осторо́гу — шанований він.
19 Žádost naplněná sladká jest duši, ale ohavnost jest bláznům odstoupiti od zlého.
Ви́конане побажа́ння приємне душі, а вступи́тись від зла — то оги́да безумним.
20 Kdo chodí s moudrými, bude moudrý; ale kdo tovaryší s blázny, setřín bude.
Хто з мудрими ходить, той мудрим стає, а хто товаришу́є з безу́мним, той лиха набу́де.
21 Hříšníky stihá neštěstí, ale spravedlivým odplatí Bůh dobrým.
Грішників зло доганя́є, а праведним Бог надолу́жить добром.
22 Dobrý zanechává dědictví vnukům, ale zboží hříšného zachováno bývá spravedlivému.
Добрий лишає спа́док і ону́кам, маєток же грішника схо́ваний буде для праведного.
23 Hojnost jest pokrmů na rolí chudých, někdo pak hyne skrze nerozšafnost.
Убогому буде багато поживи і з поля невпра́вного, та деякі гинуть з безпра́в'я.
24 Kdo zdržuje metlu svou, nenávidí syna svého; ale kdož ho miluje, za času jej tresce.
Хто стримує різку свою, той нена́видить сина свого, хто ж кохає його, той шукає для ньо́го карта́ння.
25 Spravedlivý jí až do nasycení duše své, břicho pak bezbožných nedostatek trpí.
Праведний їсть, скільки схоче душа, живіт же безбожників за́всіди брак відчуває.
