< Príslovia 1 >
1 Přísloví Šalomouna syna Davidova, krále Izraelského,
Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,
2 Ku poznání moudrosti a cvičení, k vyrozumívání řečem rozumnosti,
Dla poznania mądrości i ćwiczenia, ku wyrozumieniu powieści roztropnych;
3 K dosažení vycvičení v opatrnosti, spravedlnosti, soudu a toho, což pravého jest,
Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;
4 Aby dána byla hloupým důmyslnost, mládenečku umění a prozřetelnost.
Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.
5 Když poslouchati bude moudrý, přibude mu umění, a rozumný bude vtipnější,
Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,
6 K srozumění podobenství, a výmluvnosti řeči moudrých a pohádkám jejich.
Aby zrozumiał przypowieści, i wykłady ich, słowa mądrych i zagadki ich.
7 Bázeň Hospodinova jest počátek umění, moudrostí a cvičením pohrdají blázni.
Bojaźń Pańska jest początkiem umiejętności; ale głupi mądrością i ćwiczeniem gardzą.
8 Poslouchej, synu můj, cvičení otce svého, a neopouštěj naučení matky své.
Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.
9 Neboť to přidá příjemnosti hlavě tvé, a bude zlatým řetězem hrdlu tvému.
Bo to przyda wdzięczności głowie twojej, i będzie łańcuchem kosztownym szyi twojej.
10 Synu můj, jestliže by tě namlouvali hříšníci, nepřivoluj.
Synu mój! jeżliby cię namawiali grzesznicy, nie przyzwalaj.
11 Jestliže by řekli: Poď s námi, úklady čiňme krvi, skryjeme se proti nevinnému bez ostýchání se;
Jeźlićby rzekli: Pójdź z nami, czyhajmy na krew, zasadźmy się na niewinnego bez przyczyny;
12 Sehltíme je jako hrob za živa, a v cele jako ty, jenž sstupují do jámy; (Sheol )
Pożremyż ich żywo, jako grób, a całkiem, jako zstępujących w dół; (Sheol )
13 Všelijakého drahého zboží dosáhneme, naplníme domy své loupeží;
Wszelkiej majętności kosztownej nabędziemy, napełnimy domy nasze korzyścią;
14 Vrz los svůj mezi nás, měšec jeden budeme míti všickni:
Rzuć między nas los twój; mieszek jeden wszyscy mieć będziemy.
15 Synu můj, nevycházej na cestu s nimi, zdrž nohu svou od stezky jejich;
Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.
16 Nebo nohy jejich ke zlému běží, a pospíchají k vylévání krve.
Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.
17 Jistě, že jakož nadarmo roztažena bývá sít před očima jakéhokoli ptactva,
Bo jako próżno zastawiają sieci przed oczyma wszelkiego ptaka skrzydlastego:
18 Tak tito proti krvi své ukládají, skrývají se proti dušem svým.
Tak i ci na krew swoję czyhają, a zasadzają się na duszę swoję.
19 Takovéť jsou cesty každého dychtícího po zisku, duši pána svého uchvacuje.
Takieć są ścieszki każdego czyhającego na zysk, który duszę pana swego odbiera.
20 Moudrost vně volá, na ulicech vydává hlas svůj.
Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.
21 V největším hluku volá, u vrat brány, v městě, a výmluvnosti své vypravuje, řka:
W największym zgiełku woła, u wrót bram, w miastach powieści swoje opowiada, mówiąc:
22 Až dokud hloupí milovati budete hloupost, a posměvači posměch sobě libovati, a blázni nenáviděti umění?
Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?
23 Obraťtež se k domlouvání mému. Hle, vynáším vám ducha svého, a v známost vám uvodím slova svá.
Nawróćcież się na karanie moje; oto wam wydam ducha mojego, a podam wam do znajomości słowa moje.
24 Poněvadž jsem volala, a odpírali jste; vztahovala jsem ruku svou, a nebyl, kdo by pozoroval,
Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;
25 Anobrž strhli jste se všeliké rady mé, a trestání mého jste neoblíbili:
Owszem odrzuciliście wszystkę radę moję, a karności mojej nie chcieliście przyjąć;
26 Pročež i já v bídě vaší smáti se budu, posmívati se budu, když přijde to, čehož se bojíte,
Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.
27 Když přijde jako hrozné zpuštění to, čehož se bojíte, a bída vaše jako bouře nastane, když přijde na vás trápení a ssoužení.
Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;
28 Tehdy volati budou ke mně, a nevyslyším; ráno hledati mne budou, a nenaleznou mne.
Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.
29 Proto že nenáviděli umění, a bázně Hospodinovy nevyvolili,
Przeto, iż mieli w nienawiści umiejętność, a bojaźni Pańskiej nie obrali sobie,
30 Aniž povolili radě mé, ale pohrdali všelikým domlouváním mým.
Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:
31 Protož jísti budou ovoce skutků svých, a radami svými nasyceni budou.
Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.
32 Nebo pokoj hloupých zmorduje je, a štěstí bláznů zahubí je.
Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.
33 Ale kdož mne poslouchá, bydliti bude bezpečně, pokoj maje před strachem zlých věcí.
Ale kto mię słucha, bezpiecznie mieszkać będzie, a będzie wolny od strachu złych rzeczy.