< Plaè 5 >

1 Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
Acuérdate, oh SEÑOR, de lo que nos ha sucedido. Ve y mira nuestro oprobio.
2 Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
3 Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
Huérfanos somos sin padre; nuestras madres son como viudas.
4 Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
Nuestra agua bebemos por dinero; nuestra leña por precio compramos.
5 Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
Persecución padecemos sobre nuestra cerviz; nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.
6 Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
Al egipcio y al asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.
7 Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
8 Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
Siervos se enseñorearon de nosotros; no hubo quien nos librase de su mano.
9 S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante del cuchillo del desierto.
10 Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
Nuestra piel se ennegreció como un horno a causa del ardor del hambre.
11 Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
Violaron a las mujeres en Sion, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
A los príncipes colgaron con su mano; no respetaron el rostro de los ancianos.
13 Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
Llevaron los jóvenes a moler, y los niños desfallecieron en la leña.
14 Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
Los ancianos cesaron de la puerta, los jóvenes de sus canciones.
15 Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
Cesó el gozo de nuestro corazón; nuestro corro se tornó en luto.
16 Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
Cayó la corona de nuestra cabeza. ¡Ay ahora de nosotros! Porque pecamos.
17 Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestro ojos,
18 Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
Por el Monte de Sion que está asolado; zorras andan en él.
19 Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
Mas tú, SEÑOR, permanecerás para siempre; tu trono de generación en generación.
20 Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, y nos dejarás por largos días?
21 Obrať nás, ó Hospodine, k sobě, a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
Vuélvenos, oh SEÑOR, a ti, y nos volveremos; renueva nuestros días como al principio.
22 Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?
Porque repeliendo nos has desechado; te has airado contra nosotros en gran manera.

< Plaè 5 >