Plaè 5
1 Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Obrať nás, ó Hospodine, k sobě, a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
