Plaè 3
1 Já jsem muž okoušející trápení od metly rozhněvání Božího.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Zahnal mne, a uvedl do tmy a ne k světlu.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Toliko proti mně se postavuje, a obrací ruku svou přes celý den.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Uvedl sešlost na tělo mé a kůži mou, a polámal kosti mé.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Zastavěl mne a obklíčil přeodpornou hořkostí.
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 Postavil mne v tmavých místech jako ty, kteříž již dávno zemřeli.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Ohradil mne, abych nevyšel; obtížil ocelivý řetěz můj.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 A jakžkoli volám a křičím, zacpává uši před mou modlitbou.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Ohradil cesty mé tesaným kamenem, a stezky mé zmátl.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Jest nedvěd číhající na mne, lev v skrejších.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Cesty mé stočil, anobrž roztrhal mne, a na to mne přivedl, abych byl pustý.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Natáhl lučiště své, a vystavil mne za cíl střelám.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 Postřelil ledví má střelami toulu svého.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Jsem v posměchu se vším lidem svým, a písničkou jejich přes celý den.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Sytí mne hořkostmi, opojuje mne pelynkem.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 Nadto potřel o kameníčko zuby mé, vrazil mne do popela.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Tak jsi vzdálil, ó Bože, duši mou od pokoje, až zapomínám na pohodlí,
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 A říkám: Zahynulatě síla má i naděje má, kterouž jsem měl v Hospodinu.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 A však duše má rozvažujíc trápení svá a pláč svůj, pelynek a žluč,
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Rozvažujíc to ustavičně, ponižuje se ve mně.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 A přivodě sobě to ku paměti, (naději mám),
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 Že veliké jest milosrdenství Hospodinovo, když jsme do konce nevyhynuli. Nepřestávajíť zajisté slitování jeho,
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Ale nová jsou každého jitra; převeliká jest pravda tvá.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 Díl můj jest Hospodin, říká duše má; protož naději mám v něm.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 Dobrý jest Hospodin těm, jenž očekávají na něj, duši té, kteráž ho hledá.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Dobré jest trpělivě očekávajícímu na spasení Hospodinovo.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Dobré jest muži tomu, kterýž by nosil jho od dětinství svého,
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Kterýž by pak byl opuštěn, trpělivě se má v tom, což na něj vloženo,
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Dávaje do prachu ústa svá, až by se ukázala naděje,
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Nastavuje líce tomu, kdož jej bije, a sytě se potupou.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Neboť nezamítá Pán na věčnost;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Nýbrž ačkoli zarmucuje, však slitovává se podlé množství milosrdenství svého.
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Netrápíť zajisté z srdce svého, aniž zarmucuje synů lidských.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 Aby kdo potíral nohama svýma všecky vězně v zemi,
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Aby nespravedlivě soudil muže před oblíčejem Nejvyššího,
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Aby převracel člověka v při jeho, Pán nelibuje.
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Kdo jest, ješto když řekl, stalo se něco, a Pán nepřikázal?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Z úst Nejvyššího zdali nepochází zlé i dobré?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Proč by tedy sobě stýskal člověk živý, muž nad kázní za hříchy své?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Zpytujme raději a ohledujme cest našich, a navraťme se až k Hospodinu.
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Pozdvihujme srdcí i rukou svých k Bohu silnému v nebe.
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Myť jsme se zpronevěřili, a zpurní jsme byli, protož ty neodpouštíš.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Obestřels se hněvem a stiháš nás, morduješ a nešanuješ.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Obestřels se oblakem, aby nemohla proniknouti k tobě modlitba.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Za smeti a povrhel položil jsi nás u prostřed národů těchto.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Rozdírají na nás ústa svá všickni nepřátelé naši.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Strach a jáma potkala nás, zpuštění a setření.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Potokové vod tekou z očí mých pro potření dcery lidu mého.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Oči mé slzí bez přestání, proto že není žádného odtušení,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Ažby popatřil a shlédl Hospodin s nebe.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Oči mé rmoutí duši mou pro všecky dcery města mého.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Loviliť jsou mne ustavičně, jako ptáče, nepřátelé moji bez příčiny.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Uvrhli do jámy život můj, a přimetali mne kamením.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Rozvodnily se vody nad hlavou mou, řekl jsem: Jižtě po mně.
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Vzývám jméno tvé, ó Hospodine, z jámy nejhlubší.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Hlas můj vyslýchával jsi; nezacpávejž ucha svého před vzdycháním mým a voláním mým.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 V ten den, v němž jsem tě vzýval, přicházeje, říkávals: Neboj se.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 Pane, zasazuje se o při duše mé, vysvobozoval jsi život můj.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 Vidíš, ó Hospodine, převrácenost, kteráž se mně děje, dopomoziž mi k spravedlnosti.
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Vidíš všecko vymstívání se jejich, všecky úklady jejich proti mně.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Slýcháš utrhání jejich, ó Hospodine, i všecky obmysly jejich proti mně,
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 Řeči povstávajících proti mně, a přemyšlování jejich proti mně přes celý den.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Pohleď, jak při sedání jejich i povstání jejich jsem písničkou jejich.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Dej jim odplatu, Hospodine, podlé díla rukou jejich.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Dej jim zatvrdilé srdce a prokletí své na ně.
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Stihej v prchlivosti, a vyhlaď je, ať nejsou pod nebem tvým.
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
