Jób 8
1 Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Což by Bůh silný neprávě soudil, a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 (Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
