Jób 5
1 Zavolejž tedy, dá-liť kdo odpověd? A k kterému se z svatých obrátíš?
Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de heiligen zult gij u keren?
2 Pakli k bláznu, zahubí ho rozhněvání, a nesmyslného zabije prchlivost.
Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den slechte.
3 Jáť jsem viděl blázna, an se vkořenil, ale hned jsem zle tušil příbytku jeho, řka:
Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn woning.
4 Vzdáleniť jsou synové jeho od spasení; nebo potříni budou v bráně, aniž bude, kdo by je vytrhl.
Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de poort, en er was geen verlosser.
5 Obilé jeho zžíře hladovitý, a i z prostřed trní je vychvátí; nadto sehltí násilník statek takových.
Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.
6 Neboť nepochází z prachu trápení, aniž se z země pučí bída.
Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit niet uit de aarde;
7 Ale člověk rodí se k bídě, tak jako jiskry z uhlí zhůru létají.
Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige kolen zich verheffen tot vliegen.
8 Jistě žeť bych já hledal Boha silného, a jemu bych předložil při svou,
Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;
9 Kterýž činí věci veliké, nezpytatelné, divné, a jimž počtu není,
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men niet tellen kan;
10 Kterýž dává déšť na zemi, a spouští vody na pole,
Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;
11 Kterýž sází opovržené na místě vysokém, a žalostící vyvyšuje spasením,
Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door heil verheven worden.
12 Kterýž v nic obrací myšlení chytráků, tak aby nemohli k skutku přivésti ruce jejich ničeho,
Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet een ding uitrichten.
13 Kterýž lapá moudré v chytrosti jejich; nebo rada převrácených bláznová bývá.
Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der verdraaiden gestort wordt.
14 Ve dne motají se jako ve tmách, a jako v noci šámají o poledni.
Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten zij in den middag.
15 Kterýž zachovává od meče a od úst jejich, a chudého od ruky násilníka.
Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van de hand des sterken.
16 Máť zajisté nuzný naději, ale nepravost musí zacpati ústa svá.
Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.
17 Aj, jak blahoslavený jest člověk, kteréhož tresce Bůh! A protož káráním Všemohoucího nepohrdej.
Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de kastijding des Almachtigen niet.
18 Onť zajisté uráží, on i obvazuje; raní, ruka jeho také léčí.
Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn handen helen.
19 Z šesti úzkostí vysvobodil by tebe, ano i v sedmi nedotklo by se tebe zlé.
In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het kwaad niet aanroeren.
20 V hladu vykoupil by tě od smrti, a v boji od moci meče.
In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van het geweld des zwaards.
21 Když utrhá jazyk, byl bys skryt, aniž bys se bál zhouby, když by přišla.
Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet vrezen voor de verwoesting, als zij komt.
22 Zhouba a hlad buď tobě za smích, a nestrachuj se ani líté zvěři zemské.
Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.
23 Nebo s kamením polním příměří tvé, a zvěř lítá polní pokoj zachová k tobě.
Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.
24 A shledáš, žeť stánek tvůj bude bezpečný, a navrátíš se zase k příbytku svému, a nezhřešíš.
En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning verzorgen, en zult niet feilen.
25 Shledáš také, žeť se rozmnoží símě tvé, a potomci tvoji jako bylina zemská.
Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw spruiten als het kruid der aarde.
26 Vejdeš v šedinách do hrobu, tak jako odnášíno bývá zralé obilí časem svým.
Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner tijd opgevoerd wordt.
27 Aj, toť jsme vyhledali, a takť jest; poslechniž toho, a schovej sobě to.
Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk gij het voor u.
