Jób 5
1 Zavolejž tedy, dá-liť kdo odpověd? A k kterému se z svatých obrátíš?
Çağır görək sənə cavab verən varmı? Müqəddəslərin hansı birinə üz tutacaqsan?
2 Pakli k bláznu, zahubí ho rozhněvání, a nesmyslného zabije prchlivost.
Səfehi qəzəb öldürər, Nadanı həsəd məhv edər.
3 Jáť jsem viděl blázna, an se vkořenil, ale hned jsem zle tušil příbytku jeho, řka:
Səfehin kök saldığını görərkən Dərhal yurduna lənət etmişəm.
4 Vzdáleniť jsou synové jeho od spasení; nebo potříni budou v bráně, aniž bude, kdo by je vytrhl.
Övladları əmin-amanlıqdan uzaqdır, Məhkəmə qapılarında tapdalanır, Onlara havadar yoxdur.
5 Obilé jeho zžíře hladovitý, a i z prostřed trní je vychvátí; nadto sehltí násilník statek takových.
Məhsullarını aclar yeyir, Tikanlar arasında olanlarını belə, yığırlar, Susayanlar sərvətini udmaq istəyir.
6 Neboť nepochází z prachu trápení, aniž se z země pučí bída.
Axı torpaqdan bəla gəlməz, Əzab yerdən bitməz.
7 Ale člověk rodí se k bídě, tak jako jiskry z uhlí zhůru létají.
Sanki havaya atılan qığılcımdır, İnsan əzab çəkmək üçün doğulur.
8 Jistě žeť bych já hledal Boha silného, a jemu bych předložil při svou,
Mən olsaydım, Allaha üz tutardım, Müşkül işlərimi Ona tapşırardım.
9 Kterýž činí věci veliké, nezpytatelné, divné, a jimž počtu není,
Çünki O, dərk etmədiyimiz böyük işləri görür, Saysız xariqələr göstərir.
10 Kterýž dává déšť na zemi, a spouští vody na pole,
Yer üzərinə yağış yağdırır, Çöllərə sular axıdır.
11 Kterýž sází opovržené na místě vysokém, a žalostící vyvyšuje spasením,
Alçaldılanları ucaldır, Yaslıları əmin-amanlığa çıxarır.
12 Kterýž v nic obrací myšlení chytráků, tak aby nemohli k skutku přivésti ruce jejich ničeho,
Əlləri qurğu qurmağı öyrənməsin deyə Hiyləgərlərin fəndini pozur.
13 Kterýž lapá moudré v chytrosti jejich; nebo rada převrácených bláznová bývá.
Müdrikləri hiylə qurarkən yaxalayır, Fəndgirlərin oyununa son qoyur.
14 Ve dne motají se jako ve tmách, a jako v noci šámají o poledni.
Gündüzləri qaranlığa dönür, Günorta onlara gecə kimi görünür, Onlar kor kimi əl sürtə-sürtə gəzir.
15 Kterýž zachovává od meče a od úst jejich, a chudého od ruky násilníka.
Yoxsulları isə onların ağızlarındakı qılıncdan qurtarır, Zorakının əlindən alır.
16 Máť zajisté nuzný naději, ale nepravost musí zacpati ústa svá.
Kasıblar ümid tapır, Haqsızlıq ağzını yumur.
17 Aj, jak blahoslavený jest člověk, kteréhož tresce Bůh! A protož káráním Všemohoucího nepohrdej.
Allahın tərbiyə etdiyi insan nə bəxtiyardır! Sən Külli-İxtiyarın tərbiyəsinə xor baxma.
18 Onť zajisté uráží, on i obvazuje; raní, ruka jeho také léčí.
Çünki O yaralayar, sonra isə sarıyar, Ağrı verər, əlləri ilə sağaldar.
19 Z šesti úzkostí vysvobodil by tebe, ano i v sedmi nedotklo by se tebe zlé.
O, altı dəfə dara düşsən belə, qurtarar, Yeddinci dəfə sənə ziyan dəyməz.
20 V hladu vykoupil by tě od smrti, a v boji od moci meče.
O səni aclıqda məhv olmaqdan, Döyüşdəki qılıncdan qurtarar.
21 Když utrhá jazyk, byl bys skryt, aniž bys se bál zhouby, když by přišla.
Kəskin dillərdən uzaq olarsan, Qırğın gələrkən qorxmazsan.
22 Zhouba a hlad buď tobě za smích, a nestrachuj se ani líté zvěři zemské.
Qırğına, aclığa gülərsən, Vəhşi heyvanlardan qorxmazsan.
23 Nebo s kamením polním příměří tvé, a zvěř lítá polní pokoj zachová k tobě.
Çünki çöldəki daşlarla belə, əhd kəsərsən, Vəhşi heyvanlarla belə, barışarsan.
24 A shledáš, žeť stánek tvůj bude bezpečný, a navrátíš se zase k příbytku svému, a nezhřešíš.
Çadırının salamat qalacağını bilərsən, Mülkünə baxanda heç bir əskiklik tapmazsan.
25 Shledáš také, žeť se rozmnoží símě tvé, a potomci tvoji jako bylina zemská.
Övladlarının necə artdığını görərsən, Nəslin ot kimi bitib qalxar.
26 Vejdeš v šedinách do hrobu, tak jako odnášíno bývá zralé obilí časem svým.
Vaxtında yığılan taxıl dərzləri kimi Kama çatıb məzarına gedərsən.
27 Aj, toť jsme vyhledali, a takť jest; poslechniž toho, a schovej sobě to.
Bax bunu araşdırmışıq, bu həqiqətdir, Onun üçün bunu dinlə və anla».
