Jób 41
1 Vytáhneš-liž velryba udicí, aneb provazem pohříženým až k jazyku jeho?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Zdali dáš kroužek na chřípě jeho, aneb hákem probodneš čelist jeho?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Zdaž se obrátí k tobě s prosbami, aneb mluviti bude tobě lahodně?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Učiní-liž smlouvu s tebou? Přijmeš-liž jej za služebníka věčného?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Zdaž budeš s ním hráti jako s ptáčkem, aneb přivážeš jej dětem svým?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Přistrojí-liž sobě hody z něho společníci, a rozdělí-liž jej mezi kupce?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Zdaž naplníš háky kůži jeho, a vidlicemi rybářskými hlavu jeho?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Vztáhni jen na něj ruku svou, a neučiníš zmínky o boji.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Aj, naděje o polapení jeho mylná jest. Zdaž i k spatření jeho člověk nebývá poražen?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
