Jób 40
1 A tak odpovídaje Hospodin Jobovi, řekl:
Nu vervolgde Jahweh tot Job, en sprak:
2 Zdali hádající se s Všemohoucím obviní jej? Kdo chce viniti Boha, nechť odpoví na to.
Zal nu de bediller van den Almachtige zwijgen; Of weet de vitter op God hier nog antwoord op?
3 Tehdy odpověděl Job Hospodinu a řekl:
Maar Job antwoordde Jahweh, en sprak:
4 Aj, chaternýť jsem, což bych odpovídal tobě? Ruku svou kladu na ústa svá.
Ik ben lichtzinnig geweest: Wat zou ik hierop kunnen zeggen; Ik leg mijn hand op mijn mond.
5 Jednou jsem mluvil, ale nebudu již odmlouvati, nýbrž i podruhé, ale nebudu více přidávati.
Ik heb eens gesproken, maar doe het niet weer; Tweemaal, maar ik begin niet opnieuw!
6 Ještě odpovídaje Hospodin z vichru Jobovi, i řekl:
Maar Jahweh vervolgde, en sprak tot Job in de storm
7 Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
8 Zdaliž pak i soud můj zrušiti chceš? Což mne odsoudíš, jen abys se sám ospravedlnil?
Wilt ge ook nu nog mijn gerechtigheid loochenen, Mij in het ongelijk stellen, om gelijk te hebben?
9 Èili máš rámě jako Bůh silný, a hlasem jako on hřímáš?
Hebt ge dan een arm, zoals God, Kunt ge donderen met een stem als de zijne?
10 Ozdobiž se nyní vyvýšeností a důstojností, v slávu a okrasu oblec se.
Tooi u dan eens met grootheid en luister, Bekleed u met glorie en majesteit!
11 Rozprostři prchlivost hněvu svého, a pohleď na všelikého pyšného, a sniž ho.
Stort eens uw toorn in stromen uit, En verneder, wat trots is, met uw blik;
12 Pohleď, pravím, na všelikého pyšného, a sehni jej, anobrž setři bezbožné na místě jejich.
Zie op alle hoogmoedigen neer, en trap ze ineen, Verpletter de bozen terstond;
13 Skrej je v prachu spolu, tvář jejich zavěž v skrytě.
Stop ze allen weg in de grond, Zet ze gevangen in het verborgen oord:
14 A tak i já budu tě oslavovati, že tě zachovává pravice tvá.
Dan zal Ik de eerste zijn, die u prijst, Omdat het uw rechterhand is, die u helpt!
15 Aj, hle slon, jejž jsem jako i tebe učinil, trávu jí jako vůl.
Maar zie, daar staat het Nijlpaard, dat Ik heb geschapen, Het vreet gras als een rund.
16 Aj, hle moc jeho v bedrách jeho, a síla jeho v pupku břicha jeho.
Zie eens, wat kracht in zijn lenden, Wat sterkte in de spieren van zijn buik!
17 Jak chce, ohání ocasem svým, ačkoli jest jako cedr; žily lůna jeho jako ratolesti jsou spletené.
Hij spant zijn staart als een ceder, De spieren van zijn dijen tot een bundel;
18 Kosti jeho jako trouby měděné, hnátové jeho jako sochor železný.
Zijn schonken zijn koperen buizen, Zijn knoken als ijzeren staven.
19 Onť jest přední z účinků Boha silného, učinitel jeho sám na něj doložiti může meč svůj.
Hij is het meesterwerk van God Gemaakt, om over zijn buurtschap te heersen!
20 Hory zajisté přinášejí mu pastvu, a všecka zvěř polní hrá tam.
Ja, de bergen brengen hem schatting, Met al het wild, dat daar speelt;
21 V stínu léhá, v soukromí mezi třtím a bahnem.
Onder de lotus vleit hij zich neer, Verscholen in riet en moeras;
22 Dříví stín dávající stínem svým jej přikrývá, a vrbí potoční obkličuje jej.
Lotusstruiken beschutten hem met hun schaduw, De waterwilgen staan om hem heen;
23 Aj, zadržuje řeku tak, že nemůže pospíchati; tuší sobě, že požře Jordán v ústa svá.
Al raast de stroom, hij is niet bang, Onverschrokken, al stijgt de Jordaan tot zijn muil.
24 Zdaž kdo před očima jeho polapí jej, aneb provazy protáhne chřípě jeho?
Wie durft hem bij zijn ogen grijpen, Zijn neus met harpoenen doorboren!
