Jób 4
1 Jemuž odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 Počneme-li mluviti s tebou, neponeseš-liž toho těžce? Ale kdož by se zdržeti mohl, aby neměl mluviti?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Aj, učívals mnohé, a rukou opuštěných jsi posiloval.
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 Padajícího pozdvihovals řečmi svými, a kolena zemdlená jsi zmocňoval.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Nyní pak, jakž toto přišlo na tebe, těžce to neseš, a jakž tě dotklo, předěšen jsi.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Nebylo-liž náboženství tvé nadějí tvou, a upřímost cest tvých očekáváním tvým?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Rozpomeň se, prosím, kdo jest kdy nevinný zahynul? Aneb kde upřímí vyhlazeni jsou?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 Jakož jsem já vídal ty, kteříž orali nepravost, a rozsívali převrácenost, že ji i žali.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Od dchnutí Božího hynou, a duchem prchlivosti jeho v nic obracíni bývají.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Řvání lva a hlas lvice a zubové mladých lvíčat setříni bývají.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Hyne lev, že nemá loupeže, a lvíčata mladá rozptýlena bývají.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Nebo i tajně doneslo se mne slovo, a pochopilo ucho mé něco maličko toho.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 V přemyšlováních z vidění nočních, když připadá tvrdý sen na lidi,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 Strach připadl na mne a lekání, kteréž předěsilo všecky kosti mé.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Duch zajisté před tváří mou šel, tak že vlasové vstávali na těle mém.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 Zastavil se, ale neznal jsem tváři jeho; tvárnost jen byla před očima mýma. Mezi tím mlče, slyšel jsem hlas:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 Zdaliž může člověk spravedlivějším býti než Bůh, aneb muž čistším nad toho, kterýž ho učinil?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Ano mezi služebníky jeho není dokonalosti, a při andělích svých zanechal nedostatku.
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 Èím více při těch, kteříž bydlejí v domích hliněných, jejichž základ jest na prachu, a setříni bývají snáze než mol.
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Od jitra až do večera stíráni bývají, a kdož toho nerozvažují, na věky zahynou.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 Zdaliž nepomíjí sláva jejich s nimi? Umírají, ale ne v moudrosti.
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
