Jób 36
1 Zatím přidal Elihu, a řekl:
Do tego przydał Elihu, i rzekł:
2 Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.
Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
3 Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.
Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
4 V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.
Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
5 Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.
Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
6 Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.
Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
7 Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.
Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
8 Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:
A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
9 Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.
Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
10 A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.
I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
11 Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.
Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
12 Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.
Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
13 Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.
Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.
Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
15 Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.
Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
16 A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.
Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
17 Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.
Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
18 Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.
Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
19 Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.
Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
20 Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.
Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
21 Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.
Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
22 Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?
Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
23 Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Èiníš nepravost?
Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
24 Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,
Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
25 Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.
Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
26 Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.
Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
27 On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,
Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
28 Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.
Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
29 (Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,
(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
30 Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?
Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
31 Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.
Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
32 Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)
Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
33 Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje.
Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
