Jób 34

1 Ještě mluvil Elihu, a řekl:

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

2 Poslouchejte, moudří, řečí mých, a rozumní, ušima pozorujte.

3 Nebo ucho řečí zkušuje, tak jako dásně okoušejí pokrmu.

همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

4 Soud sobě zvolme, a vyhledejme mezi sebou, co by bylo dobrého.

پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

5 Nebo řekl Job: Spravedliv jsem, a Bůh silný zavrhl při mou.

ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

6 Své-liž bych pře ukrývati měl? Přeplněna jest bolestí rána má bez provinění.

هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

7 Který muž jest podobný Jobovi, ješto by pil posměch jako vodu?

ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

8 A že by všel v tovaryšství s činiteli nepravosti, a chodil by s lidmi nešlechetnými?

9 Nebo řekl: Neprospívá to člověku líbiti se Bohu.

زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

10 A protož, muži rozumní, poslouchejte mne. Odstup od Boha silného nešlechetnost a od Všemohoucího nepravost.

ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

11 Nebo on podlé skutků člověka odplací, a podlé toho, jaká jest čí cesta, působí, aby to nalézal.

او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

12 A naprosto Bůh silný nečiní nic nešlechetně, a Všemohoucí nepřevrací soudu.

براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

13 Kdo svěřil jemu zemi? A kdo zpořádal všecken okršlek?

اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

14 Kdyby se na něj obrátil, a ducha jeho i duši jeho k sobě vzal,

اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

15 Umřelo by všeliké tělo pojednou, a tak by člověk do prachu se navrátil.

اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

16 Máš-li tedy rozum, poslyš toho, pusť v uši své hlas řečí mých.

حال، اگر فهم داری، گوش کن.

17 Ješto ten, kterýž by v nenávisti měl soud, zdaliž by panovati mohl? Èili toho, jenž jest svrchovaně spravedlivý, za nešlechetného vyhlásíš?

اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

18 Zdaliž sluší králi říci: Ó nešlechetný, a šlechticům: Ó bezbožní?

او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

19 Mnohem méně tomu, kterýž nepřijímá osob knížat, aniž u něho má přednost urozený před nuzným; nebo dílo rukou jeho jsou všickni.

هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

20 V okamžení umírají, třebas o půl noci postrčeni bývají lidé, a pomíjejí, a zachvácen bývá silný ne rukou lidskou.

خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

21 Nebo oči jeho hledí na cesty člověka, a všecky kroky jeho on spatřuje.

خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

22 Neníť žádných temností, ani stínu smrti, kdež by se skryli činitelé nepravosti.

هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

23 Aniž zajisté vzkládá na koho více, tak aby se s Bohem silným souditi mohl.

پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

24 Pyšné stírá bez počtu, a postavuje jiné na místa jejich.

بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

25 Nebo zná skutky jejich; pročež na ně obrací noc, a potříni bývají.

زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

26 Jakožto bezbožné rozráží je na místě patrném,

او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

27 Proto že odstoupili od něho, a žádných cest jeho nešetřili,

چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

28 Aby dokázal, že připouští k sobě křik nuzného, a volání chudých že vyslýchá.

و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

29 (Nebo když on spokojí, kdo znepokojí? A když skryje tvář svou, kdo jej spatří?) Tak celý národ, jako i každého člověka jednostejně,

وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

30 Aby nekraloval člověk pokrytý, aby nebylo lidem ourazu.

او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

31 Jistě žeť k Bohu silnému raději toto mluveno býti má: Ponesuť, nezruším.

ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

32 Mimo to, nevidím-li čeho, ty vyuč mne; jestliže jsem nepravost páchal, neučiním toho víc.

آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

33 Nebo zdali vedlé tvého zdání odplacovati má, že bys ty toho neliboval, že bys ono zvoloval, a ne on? Pakli co víš jiného, mluv.

آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

34 Muži rozumní se mnou řeknou, i každý moudrý poslouchaje mne,

هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

35 Že Job hloupě mluví, a slova jeho nejsou rozumná.

36 Ó by zkušen byl Job dokonale, pro odmlouvání nám jako lidem nepravým,

ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

37 Poněvadž k hříchu svému přidává i nešlechetnost, mezi námi také jen chloubu svou vynáší, a rozmnožuje řeči své proti Bohu.

و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.