Jób 34
1 Ještě mluvil Elihu, a řekl:
Elihoe vervolgde en sprak:
2 Poslouchejte, moudří, řečí mých, a rozumní, ušima pozorujte.
Gij wijzen, hoort naar mijn rede; Verstandigen, luistert naar mij:
3 Nebo ucho řečí zkušuje, tak jako dásně okoušejí pokrmu.
Want het oor toetst de woorden, Zoals het gehemelte spijzen keurt.
4 Soud sobě zvolme, a vyhledejme mezi sebou, co by bylo dobrého.
We moeten zelf onderzoeken, wat recht is, Onder elkander beslissen wat goed is.
5 Nebo řekl Job: Spravedliv jsem, a Bůh silný zavrhl při mou.
Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtschapen, Maar God onthoudt mij mijn recht;
6 Své-liž bych pře ukrývati měl? Přeplněna jest bolestí rána má bez provinění.
Ondanks mijn recht moet ik lijden, Mijn wonde is ongeneeslijk, al ben ik niet schuldig!
7 Který muž jest podobný Jobovi, ješto by pil posměch jako vodu?
Is er wel iemand als Job, Die godslastering als water drinkt,
8 A že by všel v tovaryšství s činiteli nepravosti, a chodil by s lidmi nešlechetnými?
Die het gezelschap van boosdoeners opzoekt En met slechte lieden omgang heeft?
9 Nebo řekl: Neprospívá to člověku líbiti se Bohu.
Want hij zegt: Wat baat het den mens, In God zijn behagen te stellen!
10 A protož, muži rozumní, poslouchejte mne. Odstup od Boha silného nešlechetnost a od Všemohoucího nepravost.
Verstandige lieden, hoort dus naar mij: Onmogelijk; God doet geen kwaad, de Almachtige geen onrecht;
11 Nebo on podlé skutků člověka odplací, a podlé toho, jaká jest čí cesta, působí, aby to nalézal.
Want Hij vergeldt de mensen hun daden, Behandelt iedereen naar zijn gedrag!
12 A naprosto Bůh silný nečiní nic nešlechetně, a Všemohoucí nepřevrací soudu.
Waarachtig, God kan geen onrecht begaan, De Almachtige het recht niet verkrachten!
13 Kdo svěřil jemu zemi? A kdo zpořádal všecken okršlek?
Wie heeft de aarde onder zijn leiding gesteld Wie Hem met de hele wereld belast?
14 Kdyby se na něj obrátil, a ducha jeho i duši jeho k sobě vzal,
Trekt Hij hun geest tot Zich terug, Neemt Hij tot Zich hun levensadem,
15 Umřelo by všeliké tělo pojednou, a tak by člověk do prachu se navrátil.
Dan sterft onmiddellijk alle vlees, Keert de mens terug tot stof!
16 Máš-li tedy rozum, poslyš toho, pusť v uši své hlas řečí mých.
Zijt ge verstandig, luister hiernaar, En leen het oor aan mijn rede:
17 Ješto ten, kterýž by v nenávisti měl soud, zdaliž by panovati mohl? Èili toho, jenž jest svrchovaně spravedlivý, za nešlechetného vyhlásíš?
Kan Hij, die het recht zou haten, besturen; Kan de Alrechtvaardige onrecht bedrijven?
18 Zdaliž sluší králi říci: Ó nešlechetný, a šlechticům: Ó bezbožní?
Hij, die tot den koning zegt: Belial Tot de edelen: Booswicht;
19 Mnohem méně tomu, kterýž nepřijímá osob knížat, aniž u něho má přednost urozený před nuzným; nebo dílo rukou jeho jsou všickni.
Die vorsten niet voortrekt, Den arme niet achterstelt bij den rijke. Neen, ze zijn allen het werk zijner handen,
20 V okamžení umírají, třebas o půl noci postrčeni bývají lidé, a pomíjejí, a zachvácen bývá silný ne rukou lidskou.
En sterven plotseling, midden in de nacht; Rijken worden opgeschrikt, en gaan heen, Machtigen verdwijnen, al steekt men er de hand niet naar uit.
21 Nebo oči jeho hledí na cesty člověka, a všecky kroky jeho on spatřuje.
Want zijn ogen zijn op de wegen der mensen gericht, En Hij ziet al hun schreden;
22 Neníť žádných temností, ani stínu smrti, kdež by se skryli činitelé nepravosti.
Er bestaat geen duister of donker, Waarin de boosdoeners zich kunnen verbergen.
23 Aniž zajisté vzkládá na koho více, tak aby se s Bohem silným souditi mohl.
Neen, geen vaste tijd voor den mens, Om voor God ten gericht te verschijnen;
24 Pyšné stírá bez počtu, a postavuje jiné na místa jejich.
Hij verplettert den machtige zonder verhoor, En stelt anderen voor hem in de plaats.
25 Nebo zná skutky jejich; pročež na ně obrací noc, a potříni bývají.
Hij geeft dus acht op hun daden, Hij stort ze omver in de nacht;
26 Jakožto bezbožné rozráží je na místě patrném,
Ze worden verbrijzeld tot straf voor hun boosheid, Hij tuchtigt ze op de plaats, waar allen het zien.
27 Proto že odstoupili od něho, a žádných cest jeho nešetřili,
Want van Hem zijn ze afgeweken, En hebben op geen van zijn paden gelet;
28 Aby dokázal, že připouští k sobě křik nuzného, a volání chudých že vyslýchá.
Ze hebben het kermen der armen tot Hem doen komen, Zodat Hij het klagen der ellendigen hoort.
29 (Nebo když on spokojí, kdo znepokojí? A když skryje tvář svou, kdo jej spatří?) Tak celý národ, jako i každého člověka jednostejně,
Hield Hij Zich stil, wie zou ze beschuldigen Bedekte Hij zijn gelaat, wie wees hen terecht? Neen, Hij houdt volk en eenling in het oog,
30 Aby nekraloval člověk pokrytý, aby nebylo lidem ourazu.
Opdat geen boze regeert, het volk niet zondigt.
31 Jistě žeť k Bohu silnému raději toto mluveno býti má: Ponesuť, nezruším.
Maar als de boze tot God zegt: Ik heb gedwaald, Doch ik wil niet meer zondigen;
32 Mimo to, nevidím-li čeho, ty vyuč mne; jestliže jsem nepravost páchal, neučiním toho víc.
Onderricht mij, totdat ik tot inzicht kom; Heb ik misdaan, ik doe het niet meer!
33 Nebo zdali vedlé tvého zdání odplacovati má, že bys ty toho neliboval, že bys ono zvoloval, a ne on? Pakli co víš jiného, mluv.
Moet Hij, volgens u, het dan toch maar vergelden, Omdat gij zijn gerechtigheid anders misprijst? Gij hebt te beslissen, niet ik; Spreek dus uit, wat ge meent!
34 Muži rozumní se mnou řeknou, i každý moudrý poslouchaje mne,
Verstandige mensen zullen mij zeggen, Met den wijzen man, die mij hoort:
35 Že Job hloupě mluví, a slova jeho nejsou rozumná.
Job heeft niet verstandig gesproken, Zijn rede getuigt niet van inzicht.
36 Ó by zkušen byl Job dokonale, pro odmlouvání nám jako lidem nepravým,
Waarachtig, Job zal ten einde toe worden beproefd, Om zijn antwoorden, boosdoeners waardig;
37 Poněvadž k hříchu svému přidává i nešlechetnost, mezi námi také jen chloubu svou vynáší, a rozmnožuje řeči své proti Bohu.
Want hij heeft bij zijn zonde de misdaad gevoegd, Ons te honen, en tegen God een grote mond op te zetten!
