Jób 31

1 Smlouvu jsem učinil s očima svýma, a proč bych hleděl na pannu?

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

2 Nebo jaký jest díl od Boha s hůry, aneb dědictví od Všemohoucího s výsosti?

خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

3 Zdaliž zahynutí nešlechetnému a pomsta zázračná činitelům nepravosti připravena není?

آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

4 Zdaliž on nevidí cest mých, a všech kroků mých nepočítá?

آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

5 Obíral-li jsem se s neupřímostí, a chvátala-li ke lsti noha má:

من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

6 Nechť mne zváží na váze spravedlnosti, a přezví Bůh upřímost mou.

بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

7 Uchýlil-li se krok můj s cesty, a za očima mýma odešlo-li srdce mé, a rukou mých chytila-li se jaká poškvrna:

اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

8 Tedy co naseji, nechť jiný sní, a výstřelkové moji ať jsou vykořeněni.

باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

9 Jestliže se dalo přivábiti srdce mé k ženě, a u dveří bližního svého činil-li jsem úklady:

اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

10 Nechť mele jinému žena má, a nad ní ať se schylují jiní.

باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

11 Neboť jest to nešlechetnost, a nepravost odsudku hodná.

زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

12 Oheň ten zajisté by až do zahynutí žral, a všecku úrodu mou vykořenil.

و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

13 Nechtěl-li jsem státi k soudu s služebníkem svým aneb děvkou svou v rozepři jejich se mnou?

اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

14 Nebo co bych činil, kdyby povstal Bůh silný? A kdyby vyhledával, co bych odpověděl jemu?

چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

15 Zdali ten, kterýž mne v břiše učinil, neučinil i jeho? A nesformoval nás hned v životě jeden a týž?

چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

16 Odepřel-li jsem žádosti nuzných, a oči vdovy jestliže jsem kormoutil?

هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

17 A jedl-li jsem skyvu svou sám, a nejedl-li i sirotek z ní?

یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

18 Poněvadž od mladosti mé rostl se mnou jako u otce, a od života matky své býval jsem vdově za vůdce.

و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

19 Díval-li jsem se na koho, že by hynul, nemaje šatů, a nuzný že by neměl oděvu?

اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

20 Nedobrořečila-li mi bedra jeho, že rounem beranů mých se zahřel?

لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

21 Opřáhl-li jsem na sirotka rukou svou, když jsem v bráně viděl pomoc svou:

اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

22 Lopatka má od svých plecí nechť odpadne, a ruka má z kloubu svého ať se vylomí.

بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

23 Nebo jsem se bál, aby mne Bůh nesetřel, jehož bych velebnosti nikoli neznikl.

هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

24 Skládal-li jsem v zlatě naději svou, aneb hrudě zlata říkal-li jsem: Doufání mé?

هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

25 Veselil-li jsem se z toho, že bylo rozmnoženo zboží mé, a že ho množství nabyla ruka má?

و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

26 Hleděl-li jsem na světlost slunce svítícího, a na měsíc spanile chodící,

هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

27 Tak že by se tajně dalo svésti srdce mé, a že by líbala ústa má ruku mou?

28 I toť by byla nepravost odsudku hodná; neboť bych tím zapíral Boha silného nejvyššího.

چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

29 Radoval-li jsem se z neštěstí toho, kterýž mne nenáviděl, a plésal-li jsem, když se mu zle vedlo?

هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

30 Nedopustilť jsem zajisté hřešiti ani ústům svým, abych zlořečení žádal duši jeho.

هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

31 Jestliže neříkala čeládka má: Ó by nám dal někdo masa toho; nemůžeme se ani najísti?

هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

32 Nebo vně nenocoval host, dvéře své pocestnému otvíral jsem.

هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

33 Přikrýval-li jsem jako jiní lidé přestoupení svá, skrývaje v skrýši své nepravost svou?

هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

34 A ač bych byl mohl škoditi množství velikému, ale pohanění rodů děsilo mne; protož jsem mlčel, nevycházeje ani ze dveří.

35 Ó bych měl toho, kterýž by mne vyslyšel. Ale aj, totoť jest znamení mé: Všemohoucí sám bude odpovídati za mne, a kniha, kterouž sepsal odpůrce můj.

ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

36 Víť Bůh, nenosil-li bych ji na rameni svém, neotočil-li bych ji sobě místo koruny.

و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

37 Počet kroků svých oznámil bych jemu, jako kníže přiblížil bych se k němu.

تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

38 Jestliže proti mně země má volala, tolikéž i záhonové její plakali,

اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

39 Jídal-li jsem úrody její bez peněz, a duši držitelů jejich přivodil-li jsem k vzdychání:

40 Místo pšenice nechť vzejde trní, a místo ječmene koukol. Skonávají se slova Jobova.

باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.