Jób 29

1 Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.