Jób 28
1 Máť zajisté stříbro prameny své, a zlato místo k přehánění.
Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.
2 Železo z země vzato bývá, a kámen rozpuštěný dává měď.
Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.
3 Cíl ukládá temnostem, a všelikou dokonalost člověk vystihá, kámen mrákoty a stínu smrti.
Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.
4 Protrhuje se řeka na obyvatele, tak že ji nemůže žádný přebřesti, a svozována bývá uměním smrtelného člověka, i odchází.
Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.
5 Z země vychází chléb, ačkoli pod ní jest něco rozdílného, podobného k ohni.
Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.
6 V některé zemi jest kamení zafirové a prach zlatý,
W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;
7 K čemuž stezky nezná žádný pták, aniž ji spatřilo oko luňáka,
A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.
8 Kteréž nešlapala mladá zvěř, aniž šel po ní lev.
Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.
9 K škřemeni vztahuje ruku svou, a z kořene převrací hory.
Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;
10 Z skálí vyvodí potůčky, a všecko, což jest drahého, spatřuje oko jeho.
Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.
11 Vylévati se řekám zbraňuje, a tak cožkoli skrytého jest, na světlo vynáší.
Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.
12 Ale moudrost kde nalezena bývá? A kde jest místo rozumnosti?
Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?
13 Neví smrtelný člověk ceny její, aniž bývá nalezena v zemi živých.
Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.
14 Propast praví: Není ve mně, moře také dí: Není u mne.
Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.
15 Nedává se zlata čistého za ni, aniž odváženo bývá stříbro za směnu její.
Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.
16 Nemůže býti ceněna za zlato z Ofir, ani za onychin drahý a zafir.
Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.
17 Nevrovná se jí zlato ani drahý kámen, aniž směněna býti může za nádobu z ryzího zlata.
Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.
18 Korálů pak a perel se nepřipomíná; nebo nabytí moudrosti dražší jest nad klénoty.
Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.
19 Není jí rovný v ceně smaragd z Mouřenínské země, aniž za čisté zlato může ceněna býti.
Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.
20 Odkudž tedy moudrost přichází? A kde jest místo rozumnosti?
Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?
21 Poněvadž skryta jest před očima všelikého živého, i před nebeským ptactvem ukryta jest.
Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.
22 Zahynutí i smrt praví: Ušima svýma slyšely jsme pověst o ní.
Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.
23 Sám Bůh rozumí cestě její, a on ví místo její.
Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.
24 Nebo on končiny země spatřuje, a všecko, což jest pod nebem, vidí,
Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.
25 Tak že větru váhu dává, a vody v míru odvažuje.
Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.
26 On též vyměřuje dešti právo, i cestu blýskání hromů.
On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.
27 Hned tehdáž viděl ji, a rozhlásil ji, připravil ji, a vystihl ji.
W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.
28 Èlověku pak řekl: Aj, bázeň Páně jest moudrost, a odstoupiti od zlého rozumnost.
Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.
