Jób 27
1 Potom dále Job vedl řeč svou a řekl:
2 Živť jest Bůh silný, kterýž zavrhl při mou, a Všemohoucí, kterýž hořkostí naplnil duši mou,
Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
3 Že nikoli, dokudž duše má ve mně bude a duch Boží v chřípích mých,
Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
4 Nebudou mluviti rtové moji nepravosti, a jazyk můj vynášeti lsti.
Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
5 Odstup ode mne, abych vás za spravedlivé vysvědčil; dokudž dýchati budu, neodložím upřímosti své od sebe.
Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
6 Spravedlnosti své držím se, aniž se jí pustím; nezahanbíť mne srdce mé nikdy.
Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
7 Bude jako bezbožník nepřítel můj, a povstávající proti mně jako nešlechetník.
Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
8 Nebo jaká jest naděje pokrytce, by pak lakoměl, když Bůh vytrhne duši jeho?
Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
9 Zdaliž volání jeho vyslyší Bůh silný, když na něj přijde ssoužení?
Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
10 Zdaliž v Všemohoucím kochati se bude? Bude-liž vzývati Boha každého času?
Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
11 Ale já učím vás, v kázni Boha silného jsa, a jak se mám k Všemohoucímu, netajím.
Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
12 Aj, vy všickni to vidíte, pročež vždy tedy takovou marnost vynášíte?
Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
13 Ten má podíl člověk bezbožný u Boha silného, a to dědictví ukrutníci od Všemohoucího přijímají:
Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
14 Rozmnoží-li se synové jeho, rozmnoží se pod meč, a rodina jeho nenasytí se chlebem.
Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
15 Pozůstalí po něm v smrti pohřbeni budou, a vdovy jeho nebudou ho plakati.
Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
16 Nashromáždí-li jako prachu stříbra, a jako bláta najedná-li šatů:
Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
17 Co najedná, to spravedlivý obleče, a stříbro nevinný rozdělí.
Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
18 Vystaví-li jako Arktura dům svůj, bude však jako bouda, kterouž udělal strážný.
Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
19 Bohatý když umře, nebude pochován; pohledí někdo, anť ho není.
Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
20 Postihnou jej hrůzy jako vody, v noci kradmo zachvátí ho vicher.
Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
21 Pochytí jej východní vítr, a odejde, nebo vichřicí uchvátí jej z místa jeho.
De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
22 Takové věci na něj dopustí Bůh bez lítosti, ačkoli před rukou jeho prudce utíkati bude.
Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
23 Tleskne nad ním každý rukama svýma, a ckáti bude z místa svého.
Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
