Jób 22
1 A odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:
A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
2 Zdaliž Bohu silnému co prospěšný býti může člověk, když sobě nejmoudřeji počíná?
Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.
3 Zdaliž se kochá Všemohoucí v tom, že ty se ospravedlňuješ? Aneb má-liž zisk, když bys dokonalé ukázal býti cesty své?
Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?
4 Zdali, že by se tebe bál, tresce tě, mstě nad tebou?
Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?
5 Zdali zlost tvá není mnohá? Anobrž není konce nepravostem tvým.
Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim?
6 Nebo jsi brával základ od bratří svých bez příčiny, a roucha z nahých jsi svláčel.
Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.
7 Vody ustalému jsi nepodal, a hladovitému zbraňovals chleba.
Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.
8 Ale muži boháči přál jsi země, tak aby ten, jehož osoba vzácná, v ní seděl.
Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.
9 Vdovy pak pouštěl jsi prázdné, ačkoli ramena sirotků potřína byla.
Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.
10 A protož obkličuji tě osídla, a děsí tě strach nenadálý,
A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.
11 Aneb tma, abys neviděl, anobrž rozvodnění přikrývá tě.
Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.
12 Říkáš: Zdaž Bůh není na výsosti nebeské? Ano shlédni vrch hvězd, jak jsou vysoké.
Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.
13 Protož pravíš: Jak by věděl Bůh silný? Skrze mrákotu-liž by soudil?
Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?
14 Oblakové jsou skrýše jeho, tak že nevidí; nebo okršlek nebeský obchází.
Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.
15 Šetříš-liž stezky věku předešlého, kterouž kráčeli lidé marní?
Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?
16 Kteříž vypléněni jsou před časem, potok vylit jest na základ jejich.
Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.
17 Kteříž říkali Bohu silnému: Odejdi od nás. Což by tedy jim učiniti měl Všemohoucí?
Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?
18 On zajisté domy jejich naplnil dobrými věcmi, (ale rada bezbožných vzdálena jest ode mne).
Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)
19 Což vidouce spravedliví, veselí se, a nevinný posmívá se jim,
Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.
20 Zvlášť když není vypléněno jmění naše, ostatky pak jejich sežral oheň.
Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.
21 Přivykejž medle s ním choditi, a pokojněji se míti, skrze to přijde tobě všecko dobré.
Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.
22 Přijmi, prosím, z úst jeho zákon, a slož řeči jeho v srdci svém.
Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.
23 Navrátíš-li se k Všemohoucímu, vzdělán budeš, a vzdálíš-li nepravost od stanů svých,
Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:
24 Tedy nakladeš na zemi zlata, a místo kamení potočního zlata z Ofir.
Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.
25 Nebo bude Všemohoucí nejčistším zlatem tvým, a stříbrem i silou tvou.
I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.
26 A tehdáž v Všemohoucím kochati se budeš, a pozdvihna k Bohu tváři své,
Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.
27 Pokorně modliti se budeš jemu, a vyslyší tě; pročež sliby své plniti budeš.
Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.
28 Nebo cožkoli začneš, budeť se dařiti, anobrž na cestách tvých svítiti bude světlo.
Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.
29 Když jiní sníženi budou, tedy díš: Jáť jsem povýšen. Nebo toho, kdož jest očí ponížených, Bůh spasena učiní.
Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.
30 Vysvobodí i toho, kterýž není bez viny, vysvobodí, pravím, čistotou rukou tvých.
Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.
