Jób 21
1 A odpovídaje Job, řekl:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.
“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.
3 Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.
Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.
4 Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?
“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?
5 Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.
Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.
6 Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.
Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.
7 Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?
Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?
8 Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.
Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.
9 Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.
Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı'nın sopası onlara dokunmuyor.
10 Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.
Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.
11 Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.
Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.
12 Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.
Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.
Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler. (Sheol h7585)
14 Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.
Tanrı'ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.
15 Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?
Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O'na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O'na dua etsek?’
16 Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.
Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.
17 Èasto-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?
“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?
18 Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?
Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?
19 Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,
‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.
20 A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?
Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten'in gazabını içsinler.
21 O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?
Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?
22 Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?
“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı'ya Kim akıl öğretebilir?
23 Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.
Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.
24 Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.
Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.
25 Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.
Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.
26 Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.
Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.
27 Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.
“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.
28 Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?
‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’
29 Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,
Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?
30 Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?
Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.
31 Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?
Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?
32 A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.
Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.
33 Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.
Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.
34 Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.
“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”
