Jób 21
1 A odpovídaje Job, řekl:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Èasto-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
