Jób 21
1 A odpovídaje Job, řekl:
Job antwoordde, en sprak:
2 Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 Èasto-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
