Jób 19

1 Tedy odpověděv Job, řekl:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Dokudž trápiti budete duši mou, a dotírati na mne řečmi svými?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Již na desetkrát zhaněli jste mne, aniž se stydíte, že se zatvrzujete proti mně.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Ale nechť jest tak, že jsem zbloudil, při mně zůstane blud můj.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Jestliže se pak vždy proti mně siliti chcete, a obviňujíc mne, za pomoc sobě bráti proti mně potupu mou:

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Tedy vězte, že Bůh podvrátil mne, a sítí svou otáhl mne.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Nebo aj, volám-li pro nátisk, nemám vyslyšení; křičím-li, není rozsouzení.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Cestu mou zapletl tak, abych nikoli projíti nemohl, a stezky mé temnostmi zastřel.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Slávu mou se mne strhl, a sňal korunu s hlavy mé.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Zpodvracel mne všudy vůkol, abych zahynul, a vyvrátil jako strom naději mou.

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 Nadto zažžel proti mně prchlivost svou, a přičtl mne mezi nepřátely své.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Pročež přitáhše houfové jeho, učinili sobě ke mně cestu, a vojensky se položili okolo stanu mého.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Bratří mé ode mne vzdálil, a známí moji všelijak se mne cizí.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Opustili mne příbuzní moji, a známí moji zapomenuli se na mne.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 Podruhové domu mého a děvky mé za cizího mne mají, cizozemec jsem před očima jejich.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 Na služebníka svého volám, ale neozývá se, i když ho ústy svými pěkně prosím.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Dýchání mého štítí se manželka má, ačkoli pokorně jí prosím, pro dítky života mého.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Nadto i ti nejšpatnější pohrdají mnou; i když povstanu, utrhají mi.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 V ošklivost mne sobě vzali všickni rádcové moji, a ti, kteréž miluji, obrátili se proti mně.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 K kůži mé jako k masu mému přilnuly kosti mé, kůže při zubích mých toliko v cele zůstala.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Slitujte se nade mnou, slitujte se nade mnou, vy přátelé moji; nebo ruka Boží se mne dotkla.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Proč mi se protivíte tak jako Bůh silný, a masem mým nemůžte se nasytiti?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Ó kdyby nyní sepsány byly řeči mé, ó kdyby v knihu vepsány byly,

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 Anobrž rafijí železnou a olovem na věčnost na skále aby vyryty byly.

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Ačkoli já vím, že vykupitel můj živ jest, a že v den nejposlednější nad prachem se postaví.

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 A ač by kůži mou i tělo červi zvrtali, však vždy v těle svém uzřím Boha.

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 Kteréhož já uzřím sobě, a oči mé spatří jej, a ne jiný, jakkoli zhynula ledví má u vnitřnosti mé.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Ješto byste říci měli: I pročež ho trápíme? poněvadž základ dobré pře při mně se nalézá.

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Bojte se meče, nebo pomsta za nepravosti jest meč, a vězte, žeť bude soud.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.