Jób 17
1 Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
