Jób 17
1 Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
