Jób 17
1 Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
