Jób 17
1 Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
