Jób 16

1 A odpovídaje Job, řekl:

Ijob respondis kaj diris:

2 Slyšel jsem již podobných věcí mnoho; všickni vy nepříjemní jste těšitelé.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 Bude-liž kdy konec slovům povětrným? Aneb co tě popouzí, že tak mluvíš?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Zdaliž bych já tak mluviti mohl, jako vy, kdybyste byli na místě mém? Shromažďoval-li bych proti vám slova, aneb potřásal na vás hlavou svou?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 Nýbrž posiloval bych vás ústy svými, a otvírání rtů mých krotilo by bolest.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 Ale ustavičně zemdlívá mne; nebo jsi mne, ó Bože, zbavil všeho shromáždění mého.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 A vrásky jsi mi zdělal; což mám za svědka, ano patrná na mně hubenost má na tváři mé to osvědčuje.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Prchlivost jeho zachvátila mne, a vzal mne v nenávist, škřipě na mne zuby svými; jako nepřítel můj zaostřil oči své na mne.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 Rozedřeli na mne ústa svá, potupně mne poličkujíce, proti mně se shromáždivše.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 Vydal mne Bůh silný nešlechetníku, a v ruce bezbožných uvedl mne.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Pokoje jsem užíval, však potřel mne, a uchopiv mne za šíji mou, roztříštil mne, a vystavil mne sobě za cíl.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 Obklíčili mne střelci jeho, rozťal ledví má beze vší lítosti, a vylil na zem žluč mou.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 Ranil mne ranou na ránu, outok učinil na mne jako silný.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 Žíni jsem ušil na zjízvenou kůži svou, a zohavil jsem v prachu sílu svou.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 Tvář má oduřavěla od pláče, a na víčkách mých stín smrti jest.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 Ne pro nějaké bezpraví v rukou mých; nebo i modlitba má čistá jest.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 Ó země, nepřikrývej krve mé, a nechť nemá místa volání mé.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Aj, nyní jestiť i v nebesích svědek můj, svědek můj, pravím, jest na výsostech.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 Ó mudráci moji, přátelé moji, k Bohuť slzí oko mé.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 Ó by lze bylo muži v hádku s ním se vydati, jako synu člověka s přítelem svým.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Nebo léta mně odečtená přicházejí, a cestou, kterouž se zase nenavrátím, již se beru.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.