Jób 13

1 Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.

2 Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.

3 Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

4 Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.

5 Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.

6 Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.

7 Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?

8 Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?

9 Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?

10 V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.

11 Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?

12 Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

13 Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

14 Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?

15 By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

16 Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;

17 Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.

18 Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.

19 Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?

20 Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.

21 Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

22 Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

23 Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

24 Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

25 Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?

26 Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;

27 A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.

28 Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.

Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.