Jób 12
1 Odpověděv pak Job, řekl:
Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 V pravdě, že jste vy lidé, a že s vámi umře moudrost.
Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 I jáť mám srdce jako vy, aniž jsem zpozdilejší než vy, anobrž při komž toho není?
Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Za posměch příteli svému jsem, kteréhož, když volá, vyslýchá Bůh; v posměchuť jest spravedlivý a upřímý.
Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 Pochodně zavržená jest (podlé smýšlení člověka pokoje užívajícího) ten, kterýž jest blízký pádu.
Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 Pokojné a bezpečné příbytky mají loupežníci ti, kteříž popouzejí Boha silného, jimž on uvodí dobré věci v ruku jejich.
Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Ano zeptej se třebas hovad, a naučí tě, aneb ptactva nebeského, a oznámí tobě.
Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 Aneb rozmluv s zemí, a poučí tě, ano i ryby mořské vypravovati budou tobě.
Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Kdo nezná ze všeho toho, že ruka Hospodinova to učinila?
Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 V jehož ruce jest duše všelikého živočicha, a duch každého těla lidského.
De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 Zdaliž ucho slov rozeznávati nebude, tak jako dásně pokrmu okoušejí?
La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 Při starcích jest moudrost, a při dlouhověkých rozumnost.
La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 Nadto pak u Boha moudrost a síla, jehoť jest rada a rozumnost.
Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Jestliže on boří, nemůže zase stavíno býti; zavírá-li člověka, nemůže býti otevříno.
Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Hle, tak zastavuje vody, až i vysychají, a tak je vypouští, že podvracejí zemi.
Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 U něho jest síla a bytnost, jeho jest ten, kterýž bloudí, i kterýž v blud uvodí.
Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 On uvodí rádce v nemoudrost, a z soudců blázny činí.
Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 Svazek králů rozvazuje, a pasem přepasuje bedra jejich.
La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 On uvodí knížata v nemoudrost, a mocné vyvrací.
Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 On odjímá řeč výmluvným, a soud starcům béře.
Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 On vylévá potupu na urozené, a sílu mocných zemdlívá.
Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 On zjevuje hluboké věci z temností, a vyvodí na světlo stín smrti.
Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 On rozmnožuje národy i hubí je, rozšiřuje národy i zavodí je.
Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 On odjímá srdce předním z lidu země, a v blud je uvodí na poušti bezcestné,
Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 Aby šámali ve tmě bez světla. Summou, činí, aby bloudili jako opilý.
Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
