Jób 11
1 A odpovídaje Zofar Naamatský, řekl:
Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
2 Zdaliž k mnohým slovům nemá odpovědíno býti? Aneb zdali člověk mnohomluvný práv zůstane?
«Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
3 Žváním svým lidi zaměstknáváš, a posmíváš se, aniž jest, kdo by tě zahanbil.
İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
4 Nebo jsi řekl: Èisté jest učení mé, a čist jsem, ó Bože, před očima tvýma.
Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
5 Ješto, ó kdyby Bůh mluvil, a otevřel rty své proti tobě,
Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
6 Aťby oznámil tajemství moudrosti, že dvakrát většího trestání zasloužil jsi. A věz, že se Bůh zapomněl na tebe pro nepravost tvou.
Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
7 Zdaliž ty stižitelnosti Boží dosáhneš, aneb dokonalost Všemohoucího vystihneš?
Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
9 Delší jest míra její než země, a širší než moře.
Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
10 Bude-li pléniti neb zavírati aneb ssužovati, kdo se na něj bude domlouvati?
Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
11 Poněvadž zná lidskou marnost, a vidí nepravost, což by tomu rozuměti neměl?
O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
12 Tak aby muž nesmyslný nabyl rozumu, ačkoli člověk jest jako hřebec z divokého osla zplozený.
Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
13 Jestliže ty nastrojíš srdce své, a ruce své k němu vztáhneš;
Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
14 Byla-li by nepravost v ruce tvé, vzdal ji od sebe, aniž dopouštěj bydliti v staních svých nešlechetnosti:
Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
15 Tedy jistě pozdvihneš tváři své z poškvrny, a budeš nepohnutý, aniž se báti budeš.
Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
16 Nebo se na těžkost zapomeneš, na niž jako na vody, kteréž pominuly, zpomínati budeš.
Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
17 K tomu nad poledne jasný nastaneť čas; zatmíš-li se pak, jitru podobný budeš.
Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
18 Budeš i mysli doufanlivé, maje naději; stánek roztáhneš, i bezpečně spáti budeš.
Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
19 A tak v pokoji budeš, aniž tě kdo předěsí, a mnozí tváři tvé kořiti se budou.
Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
20 Oči pak bezbožných zkaženy budou, a utíkání jim zhyne; nadto naděje jejich bude jako dchnutí člověka.
Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
