Jób 10
1 Stýště se duši mé v životě mém, vypustím nad sebou naříkání své, mluviti budu v hořkosti duše své.
わたしは自分の命をいとう。わたしは自分の嘆きを包まず言いあらわし、わが魂の苦しみによって語ろう。
2 Dím Bohu: Neodsuzuj mne, oznam mi, proč se nesnadníš se mnou?
わたしは神に申そう、わたしを罪ある者とされないように。なぜわたしと争われるかを知らせてほしい。
3 Jaký máš na tom užitek, že mne ssužuješ, že pohrdáš dílem rukou svých, a radu bezbožných osvěcuješ?
あなたはしえたげをなし、み手のわざを捨て、悪人の計画を照すことを良しとされるのか。
4 Zdali oči tělesné máš? Zdali tak, jako hledí člověk, ty hledíš?
あなたの持っておられるのは肉の目か、あなたは人が見るように見られるのか。
5 Zdaž jsou jako dnové člověka dnové tvoji, a léta tvá podobná dnům lidským,
あなたの日は人の日のごとく、あなたの年は人の年のようであるのか。
6 Že vyhledáváš nepravosti mé, a na hřích můj se vyptáváš?
あなたはなにゆえわたしのとがを尋ね、わたしの罪を調べられるのか。
7 Ty víš, žeť nejsem bezbožný, ačkoli není žádného, kdo by mne vytrhl z ruky tvé.
あなたはわたしの罪のないことを知っておられる。またあなたの手から救い出しうる者はない。
8 Ruce tvé sformovaly mne, a učinily mne, a teď pojednou všudy vůkol hubíš mne.
あなたの手はわたしをかたどり、わたしを作った。ところが今あなたはかえって、わたしを滅ぼされる。
9 Pamětliv buď, prosím, že jsi mne jako hlinu učinil, a že v prach zase obrátíš mne.
どうぞ覚えてください、あなたは土くれをもってわたしを作られた事を。ところが、わたしをちりに返そうとされるのか。
10 Zdalis mne jako mléka neslil, a jako syření neshustil?
あなたはわたしを乳のように注ぎ、乾酪のように凝り固まらせたではないか。
11 Kůží a masem přioděl jsi mne, a kostmi i žilami spojils mne.
あなたは肉と皮とをわたしに着せ、骨と筋とをもってわたしを編み、
12 Života z milosrdenství udělil jsi mi, přesto navštěvování tvé ostříhalo dýchání mého.
命といつくしみとをわたしに授け、わたしを顧みてわが霊を守られた。
13 Ale toto skryl jsi v srdci svém; vím, žeť jest to při tobě.
しかしあなたはこれらの事をみ心に秘めおかれた。この事があなたの心のうちにあった事をわたしは知っている。
14 Jakž zhřeším, hned mne šetříš, a od nepravosti mé neočišťuješ mne.
わたしがもし罪を犯せば、あなたはわたしに目をつけて、わたしを罪から解き放されない。
15 Jestliže jsem bezbožný, běda mně; pakliť jsem spravedlivý, ani tak nepozdvihnu hlavy, nasycen jsa hanbou, a vida trápení své,
わたしがもし悪ければわたしはわざわいだ。たといわたしが正しくても、わたしは頭を上げることができない。わたしは恥に満ち、悩みを見ているからだ。
16 Kteréhož vždy více přibývá. Honíš mne jako lev, a jedno po druhém divně se mnou zacházíš.
もし頭をあげれば、あなたは、ししのようにわたしを追い、わたしにむかって再びくすしき力をあらわされる。
17 Obnovuješ svědky své proti mně, a rozmnožuješ rozhněvání své na mne; vojska jedna po druhých jsou proti mně.
あなたは証人を入れ替えてわたしを攻め、わたしにむかってあなたの怒りを増し、新たに軍勢を出してわたしを攻められる。
18 Proč jsi jen z života vyvedl mne? Ó bych byl zahynul, aby mne bylo ani oko nevidělo,
なにゆえあなたはわたしを胎から出されたか、わたしは息絶えて目に見られることなく、
19 A abych byl, jako by mne nikdy nebylo, z života do hrobu abych byl vnesen.
胎から墓に運ばれて、初めからなかった者のようであったなら、よかったのに。
20 Zdaliž jest mnoho dnů mých? Ponechejž tedy a popusť mne, abych maličko pookřál,
わたしの命の日はいくばくもないではないか。どうぞ、しばしわたしを離れて、少しく慰めを得させられるように。
21 Prvé než odejdu tam, odkudž se zase nenavrátím, do krajiny tmavé, anobrž stínu smrti,
わたしが行って、帰ることのないその前に、これを得させられるように。わたしは暗き地、暗黒の地へ行く。
22 Do krajiny, pravím, tmavé, kdež jest sama mrákota stínu smrti, a kdež není žádných proměn, ale sama pouhá mrákota.
これは暗き地で、やみにひとしく、暗黒で秩序なく、光もやみのようだ」。
