1 Korintským 2
1 I já přišed k vám, bratří, nepřišel jsem s důstojností řeči nebo moudrostí, zvěstuje vám svědectví Boží.
เห ภฺราตโร ยุษฺมตฺสมีเป มมาคมนกาเล'หํ วกฺตฺฤตายา วิทฺยายา วา ไนปุเณฺยเนศฺวรสฺย สากฺษฺยํ ปฺรจาริตวานฺ ตนฺนหิ;
2 Nebo tak jsem usoudil nic jiného neuměti mezi vámi, nežli Ježíše Krista, a to ještě toho ukřižovaného.
ยโต ยีศุขฺรีษฺฏํ ตสฺย กฺรุเศ หตตฺวญฺจ วินา นานฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมนฺมเธฺย ชฺญาปยิตุํ วิหิตํ พุทฺธวานฺฯ
3 A byl jsem já u vás v mdlobě, a v bázni, i v strachu mnohém.
อปรญฺจาตีว เทารฺพฺพลฺยภีติกมฺปยุกฺโต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมาสํฯ
4 A řeč má a kázaní mé nebylo v slibných lidské moudrosti řečech, ale v dokázání Ducha svatého a moci,
อปรํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยตฺ มานุษิกชฺญานสฺย ผลํ น ภเวตฺ กินฺตฺวีศฺวรียศกฺเต: ผลํ ภเวตฺ,
5 Aby víra vaše nebyla založena v moudrosti lidské, ale v moci Boží.
ตทรฺถํ มม วกฺตฺฤตา มทียปฺรจารศฺจ มานุษิกชฺญานสฺย มธุรวากฺยสมฺพลิเตา นาสฺตำ กินฺตฺวาตฺมน: ศกฺเตศฺจ ปฺรมาณยุกฺตาวาสฺตำฯ
6 Moudrost pak mluvíme mezi dokonalými, ale moudrost ne tohoto světa, ani knížat světa tohoto, jenž hynou. (aiōn g165)
วยํ ชฺญานํ ภาษามเห ตจฺจ สิทฺธโลไก รฺชฺญานมิว มนฺยเต, ตทิหโลกสฺย ชฺญานํ นหิ, อิหโลกสฺย นศฺวราณามฺ อธิปตีนำ วา ชฺญานํ นหิ; (aiōn g165)
7 Ale mluvíme moudrost Boží v tajemství, kterážto skryta jest, kterouž Bůh předuložil před věky k slávě naší, (aiōn g165)
กินฺตุ กาลาวสฺถายา: ปูรฺวฺวสฺมาทฺ ยตฺ ชฺญานมฺ อสฺมากํ วิภวารฺถมฺ อีศฺวเรณ นิศฺจิตฺย ปฺรจฺฉนฺนํ ตนฺนิคูฒมฺ อีศฺวรียชฺญานํ ปฺรภาษามเหฯ (aiōn g165)
8 Jížto žádný z knížat světa tohoto nepoznal. Nebo kdyby byli poznali, nebyliť by Pána slávy ukřižovali. (aiōn g165)
อิหโลกสฺยาธิปตีนำ เกนาปิ ตตฺ ชฺญานํ น ลพฺธํ, ลพฺเธ สติ เต ปฺรภาววิศิษฺฏํ ปฺรภุํ กฺรุเศ นาหนิษฺยนฺฯ (aiōn g165)
9 Ale kážeme, jakož psáno jest: Èehož oko nevídalo, ani ucho slýchalo, ani na srdce lidské vstoupilo, co jest připravil Bůh těm, kteříž jej milují.
ตทฺวลฺลิขิตมาเสฺต, เนเตฺรณ กฺกาปิ โน ทฺฤษฺฏํ กรฺเณนาปิ จ น ศฺรุตํฯ มโนมเธฺย ตุ กสฺยาปิ น ปฺรวิษฺฏํ กทาปิ ยตฺฯ อีศฺวเร ปฺรียมาณานำ กฺฤเต ตตฺ เตน สญฺจิตํฯ
10 Nám pak Bůh zjevil skrze Ducha svého. Nebo Duch zpytuje všecky věci, i hlubokosti Božské.
อปรมีศฺวร: สฺวาตฺมนา ตทสฺมากํ สากฺษาตฺ ปฺรากาศยตฺ; ยต อาตฺมา สรฺวฺวเมวานุสนฺธตฺเต เตน เจศฺวรสฺย มรฺมฺมตตฺตฺวมปิ พุธฺยเตฯ
11 Nebo kdo z lidí ví, co jest v člověku, jediné duch člověka, kterýž jest v něm? Takť i Božích věcí nezná žádný, jediné Duch Boží.
มนุชสฺยานฺต: สฺถมาตฺมานํ วินา เกน มนุเชน ตสฺย มนุชสฺย ตตฺตฺวํ พุธฺยเต? ตทฺวทีศฺวรสฺยาตฺมานํ วินา เกนาปีศฺวรสฺย ตตฺตฺวํ น พุธฺยเตฯ
12 My pak nepřijali jsme ducha světa, ale Ducha toho, kterýž jest z Boha, abychom věděli, které věci od Boha darovány jsou nám.
วยญฺเจหโลกสฺยาตฺมานํ ลพฺธวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยวาตฺมานํ ลพฺธวนฺต: , ตโต เหโตรีศฺวเรณ สฺวปฺรสาทาทฺ อสฺมภฺยํ ยทฺ ยทฺ ทตฺตํ ตตฺสรฺวฺวมฺ อสฺมาภิ รฺชฺญาตุํ ศกฺยเตฯ
13 O nichž i mluvíme ne těmi slovy, jimž lidská moudrost učí, ale kterýmž vyučuje Duch svatý, duchovním to, což duchovního jest, přivlastňujíce.
ตจฺจาสฺมาภิ รฺมานุษิกชฺญานสฺย วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวา กถฺยต อิติ นหิ กินฺตฺวาตฺมโต วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวาตฺมิไก รฺวาไกฺยราตฺมิกํ ภาวํ ปฺรกาศยทฺภิ: กถฺยเตฯ
14 Ale tělesný člověk nechápá těch věcí, kteréž jsou Ducha Božího; nebo jsou jemu bláznovství, aniž jich může poznati, protože ony duchovně mají rozsuzovány býti.
ปฺราณี มนุษฺย อีศฺวรียาตฺมน: ศิกฺษำ น คฺฤหฺลาติ ยต อาตฺมิกวิจาเรณ สา วิจารฺเยฺยติ เหโต: ส ตำ ปฺรลาปมิว มนฺยเต โพทฺธุญฺจ น ศกฺโนติฯ
15 Ale duchovní člověk rozsuzujeť všecko, sám pak od žádného nebývá souzen.
อาตฺมิโก มานว: สรฺวฺวาณิ วิจารยติ กินฺตุ สฺวยํ เกนาปิ น วิจารฺยฺยเตฯ
16 Nebo kdo jest poznal mysl Páně? A kdo jej bude učiti? My pak mysl Kristovu máme.
ยต อีศฺวรสฺย มโน ชฺญาตฺวา ตมุปเทษฺฏุํ ก: ศกฺโนติ? กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย มโน'สฺมาภิ รฺลพฺธํฯ
