Římanům 7
1 Zdaliž nevíte, bratří, (nebo povědomým zákona mluvím, ) že zákon panuje nad člověkem, dokudž živ jest?
ഹേ ഭ്രാതൃഗണ വ്യവസ്ഥാവിദഃ പ്രതി മമേദം നിവേദനം| വിധിഃ കേവലം യാവജ്ജീവം മാനവോപര്യ്യധിപതിത്വം കരോതീതി യൂയം കിം ന ജാനീഥ?
2 Nebo žena, kteráž za mužem jest, živému muži přivázána jest zákonem; pakli by umřel muž, svobodná jest od zákona muže.
യാവത്കാലം പതി ർജീവതി താവത്കാലമ് ഊഢാ ഭാര്യ്യാ വ്യവസ്ഥയാ തസ്മിൻ ബദ്ധാ തിഷ്ഠതി കിന്തു യദി പതി ർമ്രിയതേ തർഹി സാ നാരീ പത്യു ർവ്യവസ്ഥാതോ മുച്യതേ|
3 A protož dokudž jest živ muž, slouti bude cizoložnice, bude-li s jiným mužem; pakliť by muž její umřel, jest svobodna od zákona toho, tak že již nebude cizoložnice, bude-li s jiným mužem.
ഏതത്കാരണാത് പത്യുർജീവനകാലേ നാരീ യദ്യന്യം പുരുഷം വിവഹതി തർഹി സാ വ്യഭിചാരിണീ ഭവതി കിന്തു യദി സ പതി ർമ്രിയതേ തർഹി സാ തസ്യാ വ്യവസ്ഥായാ മുക്താ സതീ പുരുഷാന്തരേണ വ്യൂഢാപി വ്യഭിചാരിണീ ന ഭവതി|
4 Takž tedy, bratří moji, i vy umrtveni jste zákonu skrze tělo Kristovo, abyste byli jiného, toho totiž, kterýž z mrtvých vstal, abychom ovoce nesli Bohu.
ഹേ മമ ഭ്രാതൃഗണ, ഈശ്വരനിമിത്തം യദസ്മാകം ഫലം ജായതേ തദർഥം ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതേന പുരുഷേണ സഹ യുഷ്മാകം വിവാഹോ യദ് ഭവേത് തദർഥം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശരീരേണ യൂയം വ്യവസ്ഥാം പ്രതി മൃതവന്തഃ|
5 Nebo když jsme byli v těle, žádosti hříchů skrze zákon moc svou provodily v oudech našich k nesení ovoce smrti.
യതോഽസ്മാകം ശാരീരികാചരണസമയേ മരണനിമിത്തം ഫലമ് ഉത്പാദയിതും വ്യവസ്ഥയാ ദൂഷിതഃ പാപാഭിലാഷോഽസ്മാകമ് അങ്ഗേഷു ജീവൻ ആസീത്|
6 Nyní pak osvobozeni jsme od zákona, když umřel ten, v němž jsme držáni byli, tak abychom sloužili v novotě ducha, a ne v vetchosti litery.
കിന്തു തദാ യസ്യാ വ്യവസ്ഥായാ വശേ ആസ്മഹി സാമ്പ്രതം താം പ്രതി മൃതത്വാദ് വയം തസ്യാ അധീനത്വാത് മുക്താ ഇതി ഹേതോരീശ്വരോഽസ്മാഭിഃ പുരാതനലിഖിതാനുസാരാത് ന സേവിതവ്യഃ കിന്തു നവീനസ്വഭാവേനൈവ സേവിതവ്യഃ
7 Což tedy díme? Že zákon jest hříchem? Nikoli; nýbrž hříchu jsem nepoznal, než skrze zákon. Nebo i o žádosti byl bych nevěděl, kdyby byl zákon neřekl: Nepožádáš.
തർഹി വയം കിം ബ്രൂമഃ? വ്യവസ്ഥാ കിം പാപജനികാ ഭവതി? നേത്ഥം ഭവതു| വ്യവസ്ഥാമ് അവിദ്യമാനായാം പാപം കിമ് ഇത്യഹം നാവേദം; കിഞ്ച ലോഭം മാ കാർഷീരിതി ചേദ് വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതം നാഭവിഷ്യത് തർഹി ലോഭഃ കിമ്ഭൂതസ്തദഹം നാജ്ഞാസ്യം|
8 Ale příčinu vzav hřích skrze přikázaní, zplodil ve mně všelikou žádost. Bez zákona zajisté hřích mrtev jest.
കിന്തു വ്യവസ്ഥയാ പാപം ഛിദ്രം പ്രാപ്യാസ്മാകമ് അന്തഃ സർവ്വവിധം കുത്സിതാഭിലാഷമ് അജനയത്; യതോ വ്യവസ്ഥായാമ് അവിദ്യമാനായാം പാപം മൃതം|
9 Jáť pak byl jsem živ někdy bez zákona, ale když přišlo přikázaní, hřích ožil,
അപരം പൂർവ്വം വ്യവസ്ഥായാമ് അവിദ്യമാനായാമ് അഹമ് അജീവം തതഃ പരമ് ആജ്ഞായാമ് ഉപസ്ഥിതായാമ് പാപമ് അജീവത് തദാഹമ് അമ്രിയേ|
10 A já umřel. I shledáno jest, že to přikázaní, kteréž mělo býti k životu, jest mi k smrti.
ഇത്ഥം സതി ജീവനനിമിത്താ യാജ്ഞാ സാ മമ മൃത്യുജനികാഭവത്|
11 Nebo hřích, vzav příčinu skrze to přikázaní, podvedl mne, a skrze ně zabil.
യതഃ പാപം ഛിദ്രം പ്രാപ്യ വ്യവസ്ഥിതാദേശേന മാം വഞ്ചയിത്വാ തേന മാമ് അഹൻ|
12 A tak zákon zajisté jest svatý, a přikázaní svaté i spravedlivé a dobré.
അതഏവ വ്യവസ്ഥാ പവിത്രാ, ആദേശശ്ച പവിത്രോ ന്യായ്യോ ഹിതകാരീ ച ഭവതി|
13 Tedy to dobré učiněno jest mi smrt? Nikoli, ale hřích, aby se okázal býti hříchem, skrze to dobré zplodil mi smrt, aby byl příliš velmi hřešící hřích skrze přikázaní.
തർഹി യത് സ്വയം ഹിതകൃത് തത് കിം മമ മൃത്യുജനകമ് അഭവത്? നേത്ഥം ഭവതു; കിന്തു പാപം യത് പാതകമിവ പ്രകാശതേ തഥാ നിദേശേന പാപം യദതീവ പാതകമിവ പ്രകാശതേ തദർഥം ഹിതോപായേന മമ മരണമ് അജനയത്|
14 Víme zajisté, že zákon jest duchovní, ale já jsem tělesný, prodaný hříchu.
വ്യവസ്ഥാത്മബോധികേതി വയം ജാനീമഃ കിന്ത്വഹം ശാരീരതാചാരീ പാപസ്യ ക്രീതകിങ്കരോ വിദ്യേ|
15 Nebo toho, což činím, neoblibuji; nebo ne, což chci, to činím, ale, což v nenávisti mám, to činím.
യതോ യത് കർമ്മ കരോമി തത് മമ മനോഽഭിമതം നഹി; അപരം യൻ മമ മനോഽഭിമതം തന്ന കരോമി കിന്തു യദ് ഋതീയേ തത് കരോമി|
16 Jestližeť pak, což nechci, to činím, povoluji zákonu, že jest dobrý.
തഥാത്വേ യൻ മമാനഭിമതം തദ് യദി കരോമി തർഹി വ്യവസ്ഥാ സൂത്തമേതി സ്വീകരോമി|
17 A tak nyní více ne já to činím, ale ten hřích, kterýž ve mně přebývá.
അതഏവ സമ്പ്രതി തത് കർമ്മ മയാ ക്രിയത ഇതി നഹി കിന്തു മമ ശരീരസ്ഥേന പാപേനൈവ ക്രിയതേ|
18 Vímť zajisté, že nepřebývá ve mně, (to jest v těle mém, ) dobré. Nebo chtění hotové mám, ale abych vykonati mohl dobré, tohoť nenalézám.
യതോ മയി, അർഥതോ മമ ശരീരേ, കിമപ്യുത്തമം ന വസതി, ഏതദ് അഹം ജാനാമി; മമേച്ഛുകതായാം തിഷ്ഠന്ത്യാമപ്യഹമ് ഉത്തമകർമ്മസാധനേ സമർഥോ ന ഭവാമി|
19 Nebo nečiním dobrého, kteréž chci, ale činím to zlé, jehož nechci.
യതോ യാമുത്തമാം ക്രിയാം കർത്തുമഹം വാഞ്ഛാമി താം ന കരോമി കിന്തു യത് കുത്സിതം കർമ്മ കർത്തുമ് അനിച്ഛുകോഽസ്മി തദേവ കരോമി|
20 A poněvadž pak, čehož já nechci, to činím, tedyť již ne já činím to, ale ten hřích, kterýž ve mně přebývá.
അതഏവ യദ്യത് കർമ്മ കർത്തും മമേച്ഛാ ന ഭവതി തദ് യദി കരോമി തർഹി തത് മയാ ന ക്രിയതേ, മമാന്തർവർത്തിനാ പാപേനൈവ ക്രിയതേ|
21 Nalézám tedy zákon, když chci činiti dobré, že se mne přídrží zlé.
ഭദ്രം കർത്തുമ് ഇച്ഛുകം മാം യോ ഽഭദ്രം കർത്തും പ്രവർത്തയതി താദൃശം സ്വഭാവമേകം മയി പശ്യാമി|
22 Nebo zvláštní líbost mám v zákoně Božím podlé vnitřního člověka;
അഹമ് ആന്തരികപുരുഷേണേശ്വരവ്യവസ്ഥായാം സന്തുഷ്ട ആസേ;
23 Ale vidím jiný zákon v oudech svých, odporující zákonu mysli mé, a jímající mne zákonu hřícha, kterýž jest v oudech mých.
കിന്തു തദ്വിപരീതം യുധ്യന്തം തദന്യമേകം സ്വഭാവം മദീയാങ്ഗസ്ഥിതം പ്രപശ്യാമി, സ മദീയാങ്ഗസ്ഥിതപാപസ്വഭാവസ്യായത്തം മാം കർത്തും ചേഷ്ടതേ|
24 Bídný já člověk! Kdo mne vysvobodí z toho těla smrti?
ഹാ ഹാ യോഽഹം ദുർഭാഗ്യോ മനുജസ്തം മാമ് ഏതസ്മാൻ മൃതാച്ഛരീരാത് കോ നിസ്താരയിഷ്യതി?
25 Děkujiť Bohu skrze Jezukrista Pána našeho. A takž tedy tentýž já sloužím myslí zákonu Božímu, ale tělem zákonu hřícha.
അസ്മാകം പ്രഭുണാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന നിസ്താരയിതാരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമി| അതഏവ ശരീരേണ പാപവ്യവസ്ഥായാ മനസാ തു ഈശ്വരവ്യവസ്ഥായാഃ സേവനം കരോമി|
