Žalmy 49
1 Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
Для дириґента хору. Синів Коре́євих. Псалом. Слухайте це, всі наро́ди, візьміть до ушей, усі ме́шканці все́світу,
2 Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
і лю́дські сини й сини му́жів, ра́зом багатий та вбогий,
3 Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
— мої уста казатимуть мудрість, думка ж се́рця мого — розумність,
4 Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
нахилю́ своє ухо до при́казки, розв'яжу́ свою за́гадку лі́рою!
5 I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
Чому маю боятись у день лихолі́ття, як стане круг мене неправда моїх ошука́нців,
6 Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
які на бага́тство своє покладають надію, і своїми доста́тками хва́ляться?
7 Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
Але жодна люди́на не ви́купить брата, не дасть його ви́купу Богові, —
8 (Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
бо ви́куп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки, —
9 Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
щоб міг він ще жити навіки й не бачити гро́бу!
10 Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та не́ук, і лиша́ють для інших багатство своє.
11 Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
Вони ду́мають, ніби доми́ їхні навіки, місця́ їхнього заме́шкання — з роду до роду, імена́ми своїми звуть землі,
12 Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
та не зостається в пошані люди́на, — подібна худобі, що гине!
13 Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
Така їхня дорога — глупо́та для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. (Се́ла)
14 Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
Вони зі́йдуть в шеол, — і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від ра́ння; подоба їхня знищиться, шео́л буде мешканням для них. (Sheol h7585)
Та визволить Бог мою душу із влади шео́лу, бо Він мене ві́зьме! (Се́ла) (Sheol h7585)
16 Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
Не лякайся, коли багатіє люди́на, коли збі́льшується слава дому її, —
17 Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
бо, вмираючи, не забере вона всьо́го, її слава не пі́де за нею!
18 Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
Хоч вона свою душу за життя свого хва́лить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро, —
19 A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
вона при́йде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки!
20 Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
Люди́на в пошані, але нерозумна, — подібна худобі, що гине!
