Žalmy 49
1 Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
聖歌隊の指揮者によってうたわせたコラの子の歌 もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。
2 Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。
3 Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。
4 Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。
5 I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。
6 Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。
7 Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。
8 (Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
9 Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。
10 Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。
11 Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。
12 Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。
13 Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。 (セラ)
14 Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
彼らは陰府に定められた羊のように死が彼らを牧するであろう。彼らはまっすぐに墓に下り、そのかたちは消えうせ、陰府が彼らのすまいとなるであろう。 (Sheol h7585)
しかし神はわたしを受けられるゆえ、わたしの魂を陰府の力からあがなわれる。 (セラ) (Sheol h7585)
16 Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。
17 Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。
18 Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、
19 A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。
20 Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
