Žalmy 38
1 Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
Psalm Dawida. Dla przypomnienia. PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
2 Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.
3 Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.
4 Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.
5 Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.
6 Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
7 Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
Moje wnętrze bowiem pali straszna [dolegliwość] i nie ma nic zdrowego w moim ciele.
8 Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.
9 Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
Panie, przed tobą [są] wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.
10 Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.
11 Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.
12 Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.
13 Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i [byłem] jak niemy, [który] nie otwiera swych ust.
14 Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
I stałem się jak człowiek, który [nic] nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.
15 Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.
16 Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.
17 Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.
18 A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.
19 Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.
20 A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.
21 Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.
22 Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.
