Žalmy 38

1 Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.

Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

2 Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

3 Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.

Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

4 Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

5 Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.

Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

6 Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

7 Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.

Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

8 Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.

Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

9 Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.

Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

10 Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.

Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

11 Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.

Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

12 Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.

I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

13 Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;

Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

14 Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.

I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

15 Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.

Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

16 Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,

Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

17 Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.

Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

18 A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.

Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

19 Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.

Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

20 A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.

A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

21 Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.

Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.

22 Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.

Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!