Žalmy 22
1 Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův. Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.
Müzik şefi için - “Tan Geyiği” makamında - Davut'un mezmuru Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
2 Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.
Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
3 Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.
Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.
4 V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.
Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
5 K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.
Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
6 Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.
Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7 Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:
Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
8 Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.
“Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”
9 Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.
Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
10 Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.
Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
11 Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.
Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
12 Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.
Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
13 Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.
Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
14 Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.
Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
15 Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.
Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
16 Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.
Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
17 Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.
Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
18 Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.
Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.
19 Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.
Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!
20 Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.
Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
21 Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.
Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!
22 I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:
Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:
23 Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.
Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!
24 Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.
Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
25 O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.
Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.
26 Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.
Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
27 Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.
Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak.
28 Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.
Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir.
29 Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.
Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde.
30 Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku.
Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.
31 Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal.
O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
